Duch Święty: jesteśmy łatwopalni czy ognioodporni?Przykład

Moc, istota świadectwa chrześcijanina. 

Byłem zaskoczony, kiedy przeczytałem w Ewangelii Marka 16:8, że zanim Jezus wstąpił do nieba, uczniowie nie mieli wiary. Tę samą niewiarę znajdujemy w Mk 16:11. I znów dwa wersety dalej, w Mk 16:13, te same dwa słowa — nie uwierzyli. Następnie w kolejnym wersecie 14 ponownie te same dwa słowa — nie uwierzyli. Jednak co zdumiewa mnie najbardziej, to fakt, że w następnym wersecie, wersecie 15, Jezus powiedział do tych niewierzących i wystraszonych wierzących: „Idźcie do najdalszych zakątków świata i głoście tam dobrą nowinę wszystkim bez wyjątku”. 

Gdybym tam był, pozwólcie, że to powiem, podszedłbym do Jezusa od tyłu i szepnął Mu do ucha: „Mistrzu, Panie, czy nie wiesz, że ci uczniowie, którym właśnie dałeś Wielki Nakaz Misyjny, to banda niedowiarków? Nigdy nie będą w stanie tego zrobić”. Myślę, że Jezus odwróciłby się do mnie, położyłby sobie palec na ustach i powiedział cicho: „Bonnke, nie wiesz tego, ale mam pewien sekret”. 

Co to za sekret? W wersecie 20 czytamy: „Oni natomiast odeszli i wszędzie głosili dobrą nowinę, podczas gdy Pan współdziałał z nimi i potwierdzał Słowo towarzyszącymi mu znakami”. Co się wydarzyło pomiędzy wersetem 14 a 20? Chronologicznie, wydarzył się drugi rozdział Dziejów Apostolskich. Uczniowie wyszli ze stanu słabości i weszli w moc czynienia wszystkiego, co Jezus polecił im wykonać: „Otrzymacie moc Ducha Świętego, kiedy na was zstąpi, i będziecie Mi świadkami tu, w Jerozolimie, w całej Judei, Samarii — i aż po najdalsze krańce ziemi” (Dz 1:8). W ten sam sposób my wszyscy możemy wyjść ze słabości i wkroczyć w niekończącą się moc.