Pokonanie olbrzyma — żałobaPrzykład

Jak przyjąć pocieszenie, którego nie chcesz 

Nawet jeśli masz wrażenie, że już nigdy nie podniesiesz się z dna rozpaczy i poczucia straty, właściwa postawa może ci otworzyć drogę do nadziei i powrotu do życia. Jeśli przebaczysz sobie i innym oraz zaufasz Bogu, choć tego nie rozumiesz, to dasz radę zmienić swoją postawę tak, by w czasie żałoby siebie wzmocnić.

Bardzo ważne jest uznanie swoich uczuć. One nie są ani dobre ani złe. To, że je masz, nie znaczy, że jesteś pozbawiony duchowości, a to, że ich nie masz - nie znaczy, że jesteś uduchowiony. Nikt nie doznał większego bólu emocjonalnego niż Jezus: „Jest mi smutno na duszy (...) śmiertelnie smutno” (Ewangelia Marka 14:34). Czuł się tak, jakby zaraz miał umrzeć. A jednak ani nie ukrywał, ani nie zaprzeczał uczuciom, jakich doświadczał, ani się też za nie nie potępiał. Zaprzeczanie uczuciom tylko je potęguje. Przyznaj się więc do swoich uczuć i zdecyduj się na Bożą wolę, bez względu na to, co czujesz, a On wzmocni cię tak, byś przeszedł obronną ręką przez żałobę.

Bardzo ważne jest również zanurzanie się w Bożym Słowie w procesie żałoby. Boże Słowo niesie mądrość i pocieszenie dla osób, zmagających się ze stresem, lękami, samotnością, gniewem, goryczą, beznadzieją, depresją i myślami samobójczymi. Jego obecność, Jego Słowo i nasze łączenie się z Nim przez modlitwę to najlepsze sposoby na bycie pocieszonym przez Niego! 

Trzeba nam sobie zdać sprawę z tego, że wszelkie Boże błogosławieństwa mają swój początek w Bożej łasce, a otrzymujemy je przez wiarę. Pewien biblijny nauczyciel powiedział: „Ciągle próbowałem coś robić z pominięciem Boga. Starałem się zmienić siebie, rodzinę, okoliczności, które mi się nie podobały, nawet wzrost mojej posługi. Jednak Bóg nie pozwala odnieść sukcesu bez Niego. Gdyby pozwalał, wszystko byśmy przypisywali sobie. W końcu nauczyłem się modlić o to, czego potrzebuję i pozwoliłem, by Bóg mnie w to zaopatrywał - na Jego warunkach i w Jego czasie. Kiedy tak zrobiłem, wszedłem w Jego odpocznienie”. Żeby tak żyć, musisz sobie uświadomić, jak ważny jesteś dla Boga, a potem nauczyć się liczyć na Jego łaskę. Prawda jest taka, że On jest więcej niż chętny, żeby ci pomóc, jeśli tylko zrezygnujesz ze swojej niezależności.