Pokonanie olbrzyma — żałobaPrzykład

Twoja strata jest realna  

Nie ma nic złego w zadawaniu pytania „dlaczego?”. Nawet najbardziej zaprawieni chrześcijanie zmagają się z wątpliwościami i pytaniami. Tomasz tak miał, nim zobaczył zmartwychwstałego Jezusa. Bóg nie myśli tak, jak my. On widzi w szerszej perspektywie i działa na rzecz określonego celu. Gdy złapiesz się na wątpieniu i kwestionowaniu Boga, to pomódl się: „Nie jest mi, Panie, łatwo wierzyć, gdy jestem zraniony i zdezorientowany, a ty milczysz. Pragnę dowodu, że mnie kochasz. Jak Tomasz. Pomóż mi spojrzeć ponad moje pragnienie osiągnięcia pokoju i pociechy, ponad wątpliwości i pytania bez odpowiedzi i pojąć prawdę o twojej nieustającej miłości, i łasce”.

Bądź z Bogiem szczery. Wzrost negatywnych uczuć może być przytłaczający w warunkach stresu. Jeśli nie wylejesz serca przed Bogiem, to możesz eksplodować przy niewłaściwych ludziach. 

Psalmista zajmuje się tą kwestią, mówiąc: „Wylewaj przed Nim to, co ci leży na sercu - Bóg bowiem jest naszą ucieczką!” (Psalm 62:8). To nie przypadek, że wiele psalmów rozpoczyna się wołaniem do Boga o pomoc, a kończy radością z uwolnienia od dławiących frustracji.

Na koniec, daj sobie powiedzieć, że gdy przebywasz zbyt długo sam, to tracisz perspektywę. Jeśli wróg ciebie odizoluje, to może na ciebie oddziaływać. Otocz się ludźmi, którzy nie boją się zadawać trudnych pytań, po prostu bądź i słuchaj, bez żadnych zobowiązań. Ci ludzie postawią cię na ziemi i pokażą perspektywę, gdy ból stanie się nie do zniesienia.