Wierna MiłośćPrzykład

Dzisiejszy fragment Pisma daje nam zarys historii Ozeasza oraz Jeroboama. Ozeasz był prorokiem, jego imię znaczy tyle, co „zbawienie”. Etymologia tego imienia sięga tego samego korzenia „hoshea”, z którego wywodzą się imiona Jozuego i Jezusa. W tej księdze zobaczymy, że zbawienie znajdziemy odwracając się od grzechu i kierując swój wzrok na Pana. 

Służba Ozeasza przypadła na lata 760 a 720 p.n.e., czyli na czas tzw. „podzielonego królestwa”, kiedy w wyniku wojny domowej naród wybrany stworzył dwa odrębne państwa, północne, czyli Izrael oraz południowe czyli Judę. 

Pod panowaniem Jeroboama II Izrael rozwijał się zarówno gospodarczo jak i politycznie, jednak był to też czas duchowego zepsucia narodu. Ozeasz zaczyna swoją służbę w chwili, kiedy sukces polityczny i dobrobyt materialny sprawił, że ludzie zapomnieli o Panu. Nasiona bałwochwalstwa, duchowego i moralnego upadku zostały zasiane za rządów ówczesnego władcy i wydały tragiczny plon w kolejnych latach. 

Ten schemat jest aktualny także dzisiaj. Bywa, że kiedy nasze potrzeby materialne są zaspokojone, to zapominamy o tym, jak bardzo potrzebujemy Boga. Możemy żyć złudzeniem, że płyniemy na fali powodzenia finansowego, kariery czy relacji. Ale jeśli relacja z Bogiem nie jest naszym priorytetem, to zasiewamy w sobie ziarna bałwochwalstwa i duchowego upadku, jak to już miało miejsce wiele razy w historii ludzkości. 

Dobry Boże, pomóż mi zawsze pamiętać, że jesteś wszystkim, czego potrzebuję. Chcę, abyś był zawsze moim numerem jeden. Nie pozwól, abym zastąpiła Cię bożkami. Chcę żyć tylko dla Ciebie. Amen.