#JESUS2019 - Codzienne rozważaniaPrzykład

Żeby nie zapomnieć o tym, jak Bóg ochronił ich i towarzyszył im na pustyni, ludzie co roku przez tydzień obchodzili Święto Namiotów. Budowali szałasy z gałęzi i liści i, w zależności od tego jak bardzo radykalnie podchodzili do tematu, albo w nich mieszkali przez tydzień, albo tylko tam razem jedli. 

Kapłani każdego dnia odprawiali rytuał polewania ołtarza wodą. Brali złotą butelkę, w uroczystej procesji, razem z arcykapłanem, szli do sadzawki Syloe, nabierali z niej wody i przynosili do ołtarza. Woda, tak samo jak wino, była nalewana do mis, a następnie wylewana na ołtarz. Był to symbol Bożego zaopatrzenia w deszcz w czasie zbiorów, wspomnienie Bożego zaopatrzenia w wodę na pustyni i zapowiedź wylania Ducha Świętego w czasach ostatecznych.

Musiało to być dość spektakularne, bo w żydowskich dokumentach znajdujemy zdanie: „Kto nigdy nie uczestniczył w tym rytuale, nie doświadczył prawdziwej radości w swoim życiu”. To jest ta sytuacja, w której Jezus mówi: „A w ostatnim, wielkim dniu święta Jezus stanął i głośno zawołał: Jeśli ktoś pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije. Kto wierzy we Mnie, jak głosi Pismo, z jego wnętrza popłyną rzeki wody żywej. To zaś powiedział o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli. Duch bowiem nie zstąpił jeszcze na ludzi, gdyż wciąż nie dokonało się uwielbienie Jezusa”. (Ew. Jana 7: 37-39)

W tym czasie na „dziedzińcu kobiet“ ustawiano cztery 25-metrowe świeczniki. Uczniowie kapłańscy wspinali się po drabinach, by napełnić olejem misy na ich szczycie. Stare kapłańskie szaty były używane jako knoty, które zapalali. Cała Jerozolima powinna widzieć te światła. Pobożni mężczyźni tańczyli w kręgach z pochodniami w rękach, a Lewici grali na instrumentach. Co za choreografia! 

Ostatniego dnia święta, światła były demontowane. My także niezbyt lubimy ten moment, kiedy ściągamy dekoracje i światła z choinki. Dla Żydów było to szczególnie trudne, gdyż uświadamiali sobie, że Boża chwała, Jego obłok, nie był widoczny od stuleci.

Właśnie w tej atmosferze Jezus wypowiedział bardzo znaczące słowa: „Ja jestem światłem!”. Jezus jest w skarbcu świątynnym, gdzie trzymano świeczniki symbolizujące utraconą chwałę Bożą i wypowiada te słowa „Ja jestem światłem!”. To jest naprawdę szalone stwierdzenie!

„To za czym tęsknisz; to co chcesz odzyskać: To ja! Nie obraz chwały, na który wskazują prorocy czy inni guru. Ale prawdziwe światło, Boże światło, które może na stałe zadomowić się w Tobie, a Ty w nim”. Jezus mówi: „Daję życie. Pokazuję prawdę. Daję radość. Przyjdź do mnie!”.

DZIAŁANIE:

Jezus chce być światłem i wskazywać kierunek. Podczas modlitwy powiedz Mu, w jakiej dziedzinie chciałbyś żeby dzisiaj rozjaśnił Ci drogę. 

John-Michael Warkentin - ICF Essen