Umarł za nas: Wielkopostne czytania duszpasterstwa Time of GracePrzykład

Błogosławiony Król

Żaden kraj nie organizuje królewskich uroczystości lepiej niż Wielka Brytania. Elżbieta II panuje od tak dawna, że tylko najstarsi pamiętają ostatnią koronację w 1953, ale niedługo świat ujrzy kolejną. Nowy monarcha przybędzie w królewskiej procesji, podążając za Lordem Wielkim Stewardem ze szczerozłotą koroną świętego Edwarda, a później odbierze złote ostrogi (datowane na 1189 r. n.e.), królewską rękawicę, złote jabłko oraz złote berło.

Jak bardzo odmienna była królewska procesja Jezusa wokół Góry Oliwnej i wjazd do Jerozolimy! Jego wierzchowcem było źrebię osła, małe zwierzę, które ledwie wystawało głową ponad tłum. A jednak tak wielu ludzi rozpoznało Go jako osobę królewską, że cała rzesza zaczęła wołać: „Błogosławiony Król, który przychodzi w imieniu Pana!” (Ewangelia Łukasza 19:38). Oczekującą Go królewską szatą był znoszony płaszcz rzymskiego żołnierza; berło, które Mu wręczono było wątłą trzciną; korona, którą włożono Mu na głowę, nie była ze złota, lecz z cierni.

Krew, która spłynęła po Jego twarzy, kiedy ciernie wbiły się w głowę, była jednocześnie krwią człowieka i Boga. Jako taka miała odkupieńczą moc. Jako człowiek, Chrystus może reprezentować nas przed Bożym sądem; jako Bóg może reprezentować cały świat potrzebujących grzeszników. Jego ranami zostaliśmy uleczeni.

Góra Oliwna była miejscem innej doniosłej królewskiej procesji koronacyjnej. To właśnie stąd zmartwychwstały Chrystus wzniósł się do nieba. Teraz Jego pokorę zastąpiła chwała; Jego towarzyszami są teraz dziesiątki tysięcy dziesiątek tysięcy aniołów; Jego obecność i Duch wypełnia wszechświat; On sprawuje władzę nad wszystkim dla dobra Jego braci i sióstr. Przez wiarę my także otrzymujemy królewską godność: stajemy się członkami niebiańskiej rodziny królewskiej.