Umarł za nas: Wielkopostne czytania duszpasterstwa Time of GracePrzykład

Środa Popielcowa

Być może spotkałeś koleżanki albo kolegów wracających ze środowego nabożeństwa z głowami posypanymi popiołem. Niektóre kościoły chrześcijańskie nie tylko używają sformułowania „Środa Popielcowa” na określenie rozpoczęcia Wielkiego Postu, ale także dosłownie posypują głowy wiernych popiołem, aby przypomnieć im o ich grzechach, śmiertelności i straszliwej cenie, która musiała zostać zapłacona za ich usunięcie.

Niezależnie od tego, czy zostałeś posypany popiołem, czy nie, jest to odpowiedni czas, żeby przyjść do twojego Pana z pokorą, na kolanach, uświadamiając sobie i przyznając, jak bardzo potrzebujesz Zbawiciela. Abraham powiedział kiedyś o sobie: „ja, proch i popiół” (Księga Rodzaju 18:27). To także prawda o nas.

Nasza sytuacja jako ludzi stworzonych przez Boga, zamieszkujących Boży świat, podlegających Bożemu prawu i odpowiadających przed sądem Bożym, jest opłakana. Nasze odziedziczone po przodkach grzeszne DNA obarcza nas przed Bogiem winą zanim jeszcze się urodzimy, a później każdego dnia naszego życia z zapałem dokładamy do tego wszystkiego wciąż kolejne grzechy. Nasza wina ściąga na nas Boży wyrok: „W proch się obrócisz” – a nawet gorzej: „Pójdziesz do piekła”.

Jednak okres Wielkiego Postu pozwala nam zanurzyć się w porywający nurt opowieści o cierpieniu, potępieniu oraz śmierci Jezusa Chrystusa za nas wszystkich. On jest Barankiem Bożym, który bierze na siebie grzech świata. Barankiem Bożym, który zabiera twój grzech, winę i potępienie. Twój popiół.