Zacznij tutaj | Pierwsze kroki z JezusemPrzykład

Dzień 14 | List do Kolosan 4

Dzień dobry! Dzisiaj wrócimy do postaw – zajmiemy się 4 rozdziałem Listu do Kolosan. Jezus przekazał nam dwa proste przykazania: kochaj Boga całym sobą, a swojego bliźniego jak siebie samego. Te proste wskazówki kierują każdym naszym krokiem w naśladowaniu Jezusa.

Rozdział 4 rozpoczyna się od tematu rozpoczętego w rozdziale 3: wytycznych dotyczących relacji. Jest tam mowa o niewolnikach i panach. Być może zadajesz sobie w związku z tym pytanie: czy Biblia popiera niewolnictwo? Czy usprawiedliwia nierówności, rasizm i ucisk?

Postawię sprawę jasno: nie. Pismo Święte nie popiera niewolnictwa i każdy, kto posługuje się Biblią na poparcie ucisku i nierówności wśród ludzi, nadużywa i przekręca jej słowa. Pismo Święte mówi o niewolnikach i panach, ponieważ była to część ówczesnej rzeczywistości, a Paweł udzielał wskazówek dotyczących prawdziwego życia. Do niewolników mówi: pracujcie ciężko – tak, jakbyście pracowali dla Boga, ponieważ On jest waszym prawdziwym panem.

W rozdziale 4 pisze dalej:

„Panowie, traktujcie służących sprawiedliwie i bezstronnie. Wiedzcie, że i wy macie Pana — w niebie”.

Tutaj i w innych fragmentach Biblia przypomina panom i niewolnikom, że przed Bogiem są równi, niezależnie od tego, gdzie przydziela ich społeczeństwo. Nadal jednak można się zastanawiać, dlaczego Paweł po prostu nie znosi niewolnictwa z Bożego upoważnienia.

To ważne. Kiedy Jezus przyszedł po raz pierwszy, nie przybył po to, żeby naprawić system i zaprowadzić porządek na świecie. Przyszedł, żeby naprawić nasze serca i pogodzić je z Bogiem. Kiedy Jezus powróci, ustanowi swoje Królestwo na świecie, ale za pierwszym razem przybył, żeby ustanowić swoje Królestwo w nas. Najpierw stał się Królem twojego serca, a później będzie Królem świata.

Paweł uczy nas więc, jak dobrze żyć w świecie, który nadal pozostaje zły. Niewolnicy i panowie, pracownicy i pracodawcy: postępujcie dobrze. Gdzie indziej Paweł poucza niewolników, żeby skorzystali z wolności, jeśli będą mieli taką możliwość, a jego list do Filemona nakazuje właścicielowi niewolników uwolnić jego niewolnika i uznać go za brata — co w tamtych czasach znaczyło bardzo wiele.

Z późniejszej historii dowiadujemy się, że dla bardzo wielu bohaterów, którzy walczyli i ponosili ofiary, aby położyć kres niewolnictwu, inspiracją i motywacją była wiara w Biblię. Bóg przemienił ich serca, a później oni zmienili swój świat.

Wróćmy do Listu do Kolosan — werset 2:

„Bądźcie wytrwali w modlitwie, czujni w niej i wdzięczni”.

Otrzymujemy tu nowy nawyk: modlitwę. Czytaj Biblię i módl się codziennie, bez wyjątków. Nie chodzi o to, że musisz to robić, tylko że otwiera się przed tobą taka możliwość. Modlitwa jest czymś niesamowitym. Możemy bezpośrednio rozmawiać z Bogiem — Stwórcą wszechświata. Paweł pisze „bądźcie wytrwali”. Potraktuj to priorytetowo.

O co powinieneś się modlić? O wszystko. To, czego potrzebujesz, za co jesteś wdzięczny, o czym myślisz, co cię niepokoi, na co masz nadzieję. Módl się o ludzi. Módl się o mnie! Potrzebuję tego. Módl się o wszystko.

Zastanów się nad tym. Komunikacja jest kluczowa w każdej relacji. Rozmawiając poznajemy się nawzajem. Wspaniałym aspektem każdej wspólnej podróży jest czas na rozmowę, otwieranie się przed sobą nawzajem, na pogłębianie więzi. Tak samo jest z Bogiem. Idąc za Jezusem, rozmawiamy po drodze. Jesteśmy sobą, dzielimy się nadziejami i obawami. Otwieramy drzwi i wpuszczamy Jezusa do środka.

Traktuj modlitwę jak rozmowę z dobrym przyjacielem. Kiedy chodzi ci tylko o uzyskanie tego, czego chcesz, nie jest to zdrowe. W zdrowej relacji chodzi o poznawanie się nawzajem. Modlitwa nie jest zadaniem domowym ani wypracowaniem, za które dostajemy ocenę, więc nie martw się, czy modlisz się „we właściwy sposób”. Po prostu bądź autentyczny. Przychodź przed Boży tron z pokorą i czcią, bo On jest Bogiem, a jednocześnie zwracaj się do Niego śmiało, ponieważ Jezus otworzył ci drogę do Boga. 12 rozdział Listu do Rzymian nakazuje nam, żebyśmy nie ustawali w modlitwie – ma ona być jak rozmowa telefoniczna, która nigdy się nie kończy.

Pozostałą część Listu do Kolosan zajmują pozdrowienia. Pamiętaj, że jest to prawdziwy list napisany przez realną osobę do rzeczywistych ludzi. Łączyła ich wszystkich wzajemna miłość i dlatego się pozdrawiali. Uwielbiam to w Biblii. Jest osobista. Bóg mógłby wykuć swoje słowo bezpośrednio w kamieniu, ale postanowił najpierw wyryć je w kochających ludzkich sercach. Ta miłość przebija z każdej strony Pisma Świętego.

Prowadzi nas to do kolejnego nawyku: wspólnoty. Spędzaj czas z innymi chrześcijanami. Uczestnicz we wspólnym życia. Kochaj Boga i innych. List do Hebrajczyków ostrzega nas, żebyśmy nie opuszczali spotkań naszej rodziny wierzących – Kościoła.

W Biblii słowo 'kościół' nie oznacza budynku, tylko ludzi, którzy naśladują Chrystusa. Kościół może spotykać się w budynku, ale jeśli nie ma między nami prawdziwego porozumienia i więzi, mijamy się z celem. Czytając rozdział 4 przyjrzyj się wymienionym w nim imionom – są to ludzie wykazujący osobistą troskę: Marek, Justus, Epafras, Łukasz, Nimfa... Zwróć uwagę na frazę

„...kościół gromadzący się w jej domu”. (4:15).

Kościoły spotykały się wtedy w domach – jak rodzina.

Takie są więc podstawy: kochaj Boga i innych. Żeby to robić, wyrób sobie nawyk modlitwy: poznawaj Boga. Wyrób też nawyk wspólnoty: poznawaj innych. Możesz zaproponować komuś z pracy albo szkoły, żeby wspólnie czytać ten plan, omawiać pytania do dyskusji i razem się modlić. To nawyk czytania Biblii, nawyk modlitwy i nawyk wspólnoty w jednym! Świetnie! To było naprawdę proste.

Jeśli potrzebujesz w tym pomocy, omówimy to jutro. Dzisiaj przeczytaj 4 rozdział Listu do Kolosan i po prostu kochaj Boga i innych.

Do przemyślenia i omówienia

• Jak myślisz: co sprawia, że modlitwa jest niezbędna w naśladowaniu Jezusa? Jak modlitwa wpływa na twoje życie z Bogiem?
• Jak myślisz: co sprawia, że wspólnota jest niezbędna w naśladowaniu Jezusa? Jak wspólnota z innymi chrześcijanami wpływa na twoje życie z Bogiem?