Szopka bożonarodzeniowaPrzykład

Gdy w starożytnym Rzymie świętowano wojenne zwycięstwa, nowy pokojowy pakt lub narodziny nowego władcy, wysyłano posłańców rozgłaszających dobre wieści każdemu napotkanemu człowiekowi. Praca posłańców była ważna, ponieważ w tamtych czasach nie było ani mediów społecznościowych, ani środków masowego przekazu.

W okresie cesarstwa rzymskiego wieści rozchodziły się z ust do ust. A teraz spójrzmy na naród izraelski, żyjący pod rzymską okupacją. W małej, sennej wsi, wśród pól, w samym środku nocy grupa pasterzy starała się ogrzać przy pilnowaniu owiec. Nagle niezwykłe światło rozjarzyło nocne niebo tak, że zrobiło się jasno jak w dzień. Pojawiły się też zastępy aniołów głoszących dobrą nowinę, że narodził się nowy król.

Nie rzymski władca, ale Zbawiciel całego świata. 

Kiedy usłyszeli te wieści, pobiegli by zobaczyć dzieciątko. Po tym jak ujrzeli Jezusa, szli przez wieś i mówili wszystkim o tym, o czym usłyszeli. 

My także mamy dobrą nowinę, jak wtedy ci pasterze. Do jej głoszenia zobowiązuje nas niesamowity fakt, że przyszedł Zbawca tego świata. Pasterze nie wstydzili się w środku nocy pukać do drzwi i ogłaszać wszystkim dobrą nowinę o narodzinach Jezusa. Mamy możliwość ogłaszania światu nie tylko narodzin Jezusa, ale też Jego śmierci i zmartwychwstania. Bóg prosi nas o rozgłaszanie dobrej nowiny o swoim Synu w naszym kręgu oddziaływania, tak jak robili to kiedyś rzymscy posłańcy i pasterze. 

Kwestie do refleksji:

O ile łatwiej w porównaniu do pasterzy, jest nam, przy naszych obecnych możliwościach, rozgłaszać dobrą nowinę o Jezusie?

Wymień trzy osoby w twoim otoczeniu, za które możesz się pomodlić i szukać możliwości przekazania im dobrej nowiny o Jezusie? Pomódl się o to teraz.