Duchowa dyscyplina i ewangelizacja Przykład

DZIEŃ 2: CZYTANIE BIBLII

To nie przypadek, że najdłuższy rozdział w Biblii dotyczy Słowa Bożego (Psalm 119). Każdy ze 176 wersetów odnosi się do Bożych praw i przykazań. To medytacja, u podstaw której leży głębokie przekonanie, że bez Bożego Słowa i wskazówek jesteśmy pozbawieni celu. Według Wycliffe Bible Translators około 160 milionów ludzi nie ma dostępu do jakiegokolwiek fragmentu Biblii w swoim ojczystym języku, a co najmniej 1,5 miliarda do całego tekstu Pisma Świętego. Nawet wśród tych, którzy mają Pismo Święte w swoim języku, w wielu miejscach na świecie, takich jak różne obszary zdominowane przez islam, dostęp do Biblii jest prawie niemożliwy. 

Zaczynamy więc od tego bardzo podstawowego faktu: posiadanie Biblii i możliwość czytania Biblii w naszym ojczystym języku to ogromny dar.

Dyscyplinę rozpoczynamy od wdzięczności za Słowo Boże, które jest dla nas dostępne. Dostępność Pisma Świętego. 

Następnie uznajemy, że czytane przez nas słowa są natchnione przez Boga. List do Hebrajczyków 4:12 (PLNT) mówi: „Słowo Boże jest bowiem żywe, skuteczne w działaniu i ostrzejsze niż obosieczny miecz. Przenika ono naszą duszę, ducha, myśli i uczucia oraz odsłania nasze prawdziwe motywy oraz pragnienia serca”. Bóg działa przez swoje Słowo. Ilu z nas odkryło, że pewne fragmenty Biblii ożywają w określonych momentach, podczas gdy wcześniej nasz wzrok się po nich ledwie prześlizgnął? Tak działa Duch Boży. 

Prosimy Boga, aby objawił nam swoje serce, kiedy angażujemy się w Jego Słowo. Czego On chce dla naszego świata? Dlaczego w ogóle przyszedł? My pytamy, On odpowiada. Jest to komunikacja w obie strony, tak jak mówił Habakuk: „Muszę stanąć na moim posterunku, zająć miejsce na baszcie i wypatrywać, by dostrzec, co mi powie i jak zachowa się z powodu mej skargi” (Habakuka 2:1).

W miarę jak zagłębiamy się w Pismo Święte, nieustannie wchodzimy w tę rzeczywistość: Jezus przyszedł szukać i ratować zgubionych. Stworzył nas, żebyśmy mieli z Nim wspólnotę. Ale jak ludzie mają mieć z Nim wspólnotę, jeśli nikt nie mówi im, jak tę wspólnotę z Nim mieć (zob. Rzymian 10:14-15)? Nie da się przeczytać więcej niż kilka rozdziałów Pisma Świętego bez bycia ciągle na nowo konfrontowanym z rzeczywistością, że nasz świat umiera i potrzebuje Zbawiciela. 

Kiedy się z tym stykamy, w końcu zatrzymujemy się i pytamy Boga: „Jaka jest więc moja rola w oferowaniu Twojego światła światu, który tonie w grzechu?”. Zaczynamy naprawdę dążyć do brania osobistej odpowiedzialności za to. Spędzamy czas z Bogiem, otwarci na Jego Słowo, na kolejne kroki. Jak mówi Psalm 119:11, ukryliśmy Słowo Boże w swoich sercach. Przechowujemy je na te chwile, kiedy Bóg otwiera drzwi do ewangelicznych rozmów. Kiedy Słowo Boże wypełnia nas coraz bardziej i zajmuje więcej miejsca w naszym życiu, zaczyna się nasza przemiana: zostaje nam przekazane DNA naszego zbawczego Boga; pragniemy pokazywać i dzielić się Jego życiem na coraz nowsze i bardziej ekscytujące sposoby. 

Pytania do refleksji: 

· Jak czytanie Biblii wpływa na twoje pragnienie spędzania więcej czasu z Bogiem?

· Kiedy zbliżasz się do Pisma Świętego, czy robisz to z postawą serca, oczekującą usłyszenia Boga?

· Jak czytanie Biblii wpłynęło na twoją osobistą ewangelizację?

· Jakie fragmenty Pisma możesz ze sobą nosić, abyś mógł się lepiej dzielić swoją wiarą?