Psalmy 78:1-16

Udostępnij

Psalmy 78:1-16 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

Dumanie Asafa. Słuchaj, Mój ludu, Mego Prawa; nakłoń swe ucho do słów Mych ust. W przypowieści otworzę moje usta i będę opowiadał starodawne podania. Co usłyszeliśmy, poznaliśmy i co nam opowiadali ojcowie, nie zataimy przed ich synami; opowiadając przyszłemu pokoleniu chwałę Boga, Jego potęgę i Jego cuda, które wśród nas dokonał. Gdy ustanowił świadectwo w Jakóbie i złożył Prawo w Israelu, wtedy nakazał naszym ojcom, aby ją wykładali swoim dzieciom, by wiedziało to ostatnie pokolenie. Synowie, którzy się narodzą, powstaną i opowiedzą to swoim synom. Aby w Bogu pokładali swą nadzieję, nie zapomnieli spraw Boga oraz strzegli Jego przykazań. By się nie stali jak ich ojcowie – rodem odstępnym i niesfornym; rodem, co nie utwierdził swego serca i nie wytrwał przy Bogu swoim duchem. Synowie Efraima, zbrojni łucznicy, cofnęli się w dzień boju. Nie strzegli Przymierza Boga i wzbraniali się postępować według Jego Prawa. Zapomnieli o Jego dziełach oraz o Jego cudach, które im pokazał. Bowiem przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Micraimu oraz na polu Coan. Rozdzielił morze oraz ich przeprowadził, ustawił wody jak groble. I we dnie prowadził ich obłokiem, a w nocy przy świetle ognia. Rozbijał skały na puszczy oraz ich poił, jak gdyby z wielkich głębin. Wydobywał strumienie ze skały i sprowadzał wodę jak rzeki.

Psalmy 78:1-16 Biblia Warszawska 1975 (BW1975)

Pieśń pouczająca. Asafowy. Słuchaj, ludu mój, nauki mojej, Nakłońcie uszu na słowa ust moich! Do przypowieści otworzę usta moje, Opowiem zagadkowe dzieje starodawne. Cośmy słyszeli i poznali, I co nam opowiadali ojcowie nasi, Tego nie zataimy przed synami ich, Lecz opowiemy przyszłemu pokoleniu: Chwalebne czyny Pana i moc jego Oraz cudowne dzieła, których dokonał. Związał Jakuba przykazaniami I ustanowił w Izraelu zakon, Który nadał ojcom naszym, Aby głosili go synom swoim, Aby poznało go następne pokolenie, A synowie, którzy się urodzą, Znów opowiadali go dzieciom swoim: Że mają pokładać nadzieję w Bogu I nie zapominać o dziełach Bożych, Lecz strzec przykazań jego; Żeby nie byli, jak ojcowie ich, Pokoleniem przekornym i niewiernym, Pokoleniem niestałego serca, Którego duch nie był wierny Bogu. Synowie Efraima, łucznicy, Uciekli w dniu boju. Nie strzegli przymierza Bożego, A według zakonu jego nie chcieli postępować. Zapomnieli o czynach jego I o cudownych dziełach, które im ukazał. Wobec ojców ich czynił cuda W ziemi egipskiej, na polach Soanu. Rozdzielił morze i przeprowadził ich, I ustawił wody jak wały. Prowadził ich za dnia w obłoku, A całą noc w blasku ognia. Rozłupał skały na pustyni I napoił ich obficie jakby głębiami wód. Sprawił, że strumienie trysnęły ze skały I wody spływały jak rzeki

Psalmy 78:1-16 Biblia Gdańska (PBG)

Pieśń wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłońcież uszów swych do słów ust moich. Otworzę w podobieństwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne. Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali. Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił. Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim, Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim; Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego; Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego. Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali. Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić. Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał. Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan. Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa. Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu. Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich. Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.

Psalmy 78:1-16 UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA (UBG)

Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust. Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice; Cośmy słyszeli i poznali i co nam opowiadali nasi ojcowie. Nie zataimy tego przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił. Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom; Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali je swoim synom; Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań; Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu. Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się. Bo nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa. Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał. Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu. Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał. Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia. Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin. Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.

Psalmy 78:1-16 Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018 (SNP)

Słuchaj, mój ludu, mego Prawa, Nastawcie uszu na słowa moich warg! Do przypowieści otworzę swoje usta, Sprawię, że ożyją zagadki dawnych lat. Tego, co słyszeliśmy i co poznaliśmy, O czym opowiadali nam nasi ojcowie, Nie zataimy przed ich synami! Opowiemy przyszłemu pokoleniu O przejawach chwały PANA, o Jego mocy Oraz o cudach przez Niego dokonanych. On utwierdził w Jakubie swe postanowienia I ustanowił w Izraelu Prawo, Które nadał naszym ojcom, Aby wprowadzali w nie swoich synów, Tak by je znało następne pokolenie, A synowie, którzy się urodzą, Przekazali, gdy dorosną, swoim dzieciom, By i one pokładały ufność w Bogu I nie zapominały o Bożych dziełach; By przestrzegały Jego przykazań I nie były, jak ich ojcowie, Pokoleniem zbuntowanym i upartym, Pokoleniem niestałego serca, Niewiernym Bogu w głębi swego ducha. Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki, Uciekli w czasie bitwy! Nie dotrzymali przymierza z Bogiem, Wymówili posłuszeństwo Jego Prawu. Zapomnieli o Jego czynach Oraz o cudach, które im ukazał. Wobec ich ojców dokonał On cudu W ziemi egipskiej, na polach Soanu: Rozdzielił morze i ich przeprowadził, Ustawił wody po bokach niczym ściany. Za dnia przewodził im w obłoku, A całą noc prowadził w świetle ognia. Rozłupał skały na pustyni I dał im pić niczym z wielkich głębi. Sprawił, że skały trysnęły strumieniem, Spłynęły niczym potokami wód.