Księga Psalmów 78:1-16

Dumanie Asafa. Słuchaj, Mój ludu, Mego Prawa; nakłoń swe ucho do słów Mych ust. W przypowieści otworzę moje usta i będę opowiadał starodawne podania. Co usłyszeliśmy, poznaliśmy i co nam opowiadali ojcowie, nie zataimy przed ich synami; opowiadając przyszłemu pokoleniu chwałę Boga, Jego potęgę i Jego cuda, które wśród nas dokonał. Gdy ustanowił świadectwo w Jakóbie i złożył Prawo w Israelu, wtedy nakazał naszym ojcom, aby ją wykładali swoim dzieciom, by wiedziało to ostatnie pokolenie. Synowie, którzy się narodzą, powstaną i opowiedzą to swoim synom. Aby w Bogu pokładali swą nadzieję, nie zapomnieli spraw Boga oraz strzegli Jego przykazań. By się nie stali jak ich ojcowie – rodem odstępnym i niesfornym; rodem, co nie utwierdził swego serca i nie wytrwał przy Bogu swoim duchem. Synowie Efraima, zbrojni łucznicy, cofnęli się w dzień boju. Nie strzegli Przymierza Boga i wzbraniali się postępować według Jego Prawa. Zapomnieli o Jego dziełach oraz o Jego cudach, które im pokazał. Bowiem przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Micraimu oraz na polu Coan. Rozdzielił morze oraz ich przeprowadził, ustawił wody jak groble. I we dnie prowadził ich obłokiem, a w nocy przy świetle ognia. Rozbijał skały na puszczy oraz ich poił, jak gdyby z wielkich głębin. Wydobywał strumienie ze skały i sprowadzał wodę jak rzeki.

Bezpłatne plany czytania i rozważania na temat: Księga Psalmów 78:1-16