Słuchaj, mój ludu, mego Prawa,
Nastawcie uszu na słowa moich warg!
Do przypowieści otworzę swoje usta,
Sprawię, że ożyją zagadki dawnych lat.
Tego, co słyszeliśmy i co poznaliśmy,
O czym opowiadali nam nasi ojcowie,
Nie zataimy przed ich synami!
Opowiemy przyszłemu pokoleniu
O przejawach chwały PANA, o Jego mocy
Oraz o cudach przez Niego dokonanych.
On utwierdził w Jakubie swe postanowienia
I ustanowił w Izraelu Prawo,
Które nadał naszym ojcom,
Aby wprowadzali w nie swoich synów,
Tak by je znało następne pokolenie,
A synowie, którzy się urodzą,
Przekazali, gdy dorosną, swoim dzieciom,
By i one pokładały ufność w Bogu
I nie zapominały o Bożych dziełach;
By przestrzegały Jego przykazań
I nie były, jak ich ojcowie,
Pokoleniem zbuntowanym i upartym,
Pokoleniem niestałego serca,
Niewiernym Bogu w głębi swego ducha.
Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki,
Uciekli w czasie bitwy!
Nie dotrzymali przymierza z Bogiem,
Wymówili posłuszeństwo Jego Prawu.
Zapomnieli o Jego czynach
Oraz o cudach, które im ukazał.
Wobec ich ojców dokonał On cudu
W ziemi egipskiej, na polach Soanu:
Rozdzielił morze i ich przeprowadził,
Ustawił wody po bokach niczym ściany.
Za dnia przewodził im w obłoku,
A całą noc prowadził w świetle ognia.
Rozłupał skały na pustyni
I dał im pić niczym z wielkich głębi.
Sprawił, że skały trysnęły strumieniem,
Spłynęły niczym potokami wód.