Dzieje 6
6
Rozwój wspólnoty
1 # Dz 2,41; Dz 2,45; Dz 4,35; 1 Tm 5,3‐16 Ze wzrostem liczby członków społeczności wierzących zaczęło narastać w ich wspólnocie niezadowolenie i narzekanie. Coraz częstsze stawały się konflikty pomiędzy Żydami wyrosłymi w tradycji helleńskiej#Chodziło o Żydów, którzy wychowali się poza Izraelem. Mieli oni odmienny język, inne wzorce wychowawcze, inne obyczaje, czasami przejęte od pogan, zwłaszcza od Greków i Rzymian. Nawet Pisma święte czytali w przekładzie greckim (Septuaginta). Żydzi wychowani w tradycji hebrajskiej na co dzień mówili po aramejsku, a Pisma święte czytali w języku aramejskim (Targumy). Pisma w języku hebrajskim (który wówczas nazywano „językiem sanktuarium”), odczytywane w synagogach, były dla ludu tłumaczone na j. aramejski przez specjalnych tłumaczy synagogalnych, zwanych meturgemanim. Gdy tzw. Żydzi helleńscy wracali do ojczyzny, natywni Hebrajczycy traktowali ich jak obcych. Ten podział, jak widać w tym zapisie, ujawnił się także we wspólnocie uczniów Jezusa. a tymi z tradycji hebrajskiej. Żydzi helleńscy uważali, że ich ubogie kobiety#Gr. chera – inni tłumaczą: „wdowa”. Jednak jest wiele świadectw w greckiej literaturze pozabiblijnej, że słowo to oznacza samotną, ubogą kobietę. Termin ten jest derywatem (słowem pochodnym) od rdzenia chao, który mówi o rozwartej czeluści, a gr. chasma oznacza „otwierać usta [z głodu]”. To skojarzenie sugeruje, że chodzi o ubogie, samotne kobiety, które albo owdowiały, albo zostały porzucone przez mężów (otrzymały list rozwodowy) i, nie mając wsparcia rodziny, znajdowały się na najniższym poziomie drabiny społecznej. są na co dzień gorzej traktowane niż kobiety#Gr. chera. hebrajskie. 2W tej sytuacji Apostołowie#Dosł. „Dwunastu”. zwołali zgromadzenie całej wspólnoty, na którym ogłosili:
— Nie jest słuszne, byśmy zrezygnowali z nauczania Bożego Słowa na rzecz działań charytatywnych#Dosł. „posługi przy stołach” – chodzi o wspieranie biednych braci w wierze i wdów codziennymi posiłkami.. 3#Wj 18,17‐23Wybierzcie zatem spośród siebie, bracia i siostry, siedmiu mężów cieszących się pośród was dobrą opinią, pełnych duchowej mądrości#Dosł. „pełnych ducha”. Termin pneuma (w sensie antropologicznym) określa tę część ożywionego duchowo człowieka, która zdolna jest komunikować się z Bogiem. Słowo to występuje tu bez żadnych rodzajników., abyśmy mogli ustanowić ich naszymi przedstawicielami w sprawach dotyczących dobroczynności. 4My zaś będziemy dalej niezłomnie koncentrować się na modlitwie i nauczaniu Bożego Słowa.
5 # Dz 8,5; Dz 21,8; Ap 2,6.15 Propozycja ta spodobała się wszystkim. Wybrali więc Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Uświęcenia#Gr. PNEUMATOS HAGIU – określenie bez żadnych rodzajników., oraz Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja. Ten ostatni był prozelitą#Określenie osoby, która kiedyś przeszła na judaizm. z Antiochii. 6#Dz 1,24; Dz 13,3; Dz 14,23; 1 Tm 4,14; 1 Tm 5,22Postawili ich przed Apostołami, a ci – po modlitwie – ustanowili ich swymi przedstawicielami#Dosł. „nałożyli na nich ręce”. W starożytności gest nakładania rąk był symbolem przekazania autorytetu lub delegowania do misji. Dzisiaj odpowiada on formalnemu powierzeniu (delegowaniu) odpowiedzialności. do pełnienia zadań charytatywnych.
7 # Dz 12,24; Dz 19,20; Dz 21,20Rz 1,5 Wskutek tej decyzji Słowo Boże nadal bez przeszkód rozchodziło się szeroko po całej Jerozolimie, tak iż liczba uczniów PANA w tym mieście szybko wzrastała. Nawet kapłani, i to bardzo licznie, okazywali Bogu swe posłuszeństwo#Gr. hypakouo – „dawać posłuch”, „okazywać posłuszeństwo temu, co się słyszy”. i wkraczali na drogę wiary#Dla kapłanów wiązało się to zwłaszcza z porzuceniem przywiązywania wagi do obrzędowości i ceremonializmu religijnego na rzecz życia w duchu uświęcenia i prawdzie – zgodnie ze słowami Jezusa zapisanymi w J 4,23‐24..
Następne prześladowania i męczeństwo Szczepana
8Wielkie znaki i cuda działy się wśród ludu przez Szczepana, który był pełen Bożej łaski#Apostoł Piotr wyjaśnił później w swoim Pierwszym Liście (por. 1 P 5,12), że prawdziwa Boża łaska objawia się mocą do wytrwania w Chrystusie pomimo doświadczanych różnorodnych prób i cierpień. Ta uwaga Łukasza jest wstępem do opisu męczeństwa Szczepana, które potwierdziło jego zakorzenienie i wytrwanie w Chrystusie. i mocy. 9W tym czasie pewni ludzie z synagogi wyzwoleńców#Dosł. „libertynów”. Najprawdopodobniej chodzi o Żydów będących potomkami ludzi uprowadzonych przez Pompejusza do niewoli rzymskiej w 63 r. p.n.e., a potem wyzwolonych. Do wspomnianej synagogi mogli należeć również prozelici z krain dalej wymienionych. przybyli z Cyrenajki#Kraina w północno‐wschodniej Libii, leżąca na brzegu Morza Śródziemnego, której nazwa wywodziła się od greckiego miasta Cyreny, założonego w VII w. p.n.e. Z tego miasta pochodzili: Szymon, którego żołnierze rzymscy przymusili do niesienia belki krzyżowej Jezusa (por. Mt 27,32), oraz Lucjusz – jeden ze starszych społeczności wierzących w Antiochii (por. Dz 13,1)., Aleksandrii oraz pochodzący z Cylicji i innych krain Azji#Azją nazywano wówczas tereny obecnej zachodniej Turcji. wdali się w dysputy teologiczne ze Szczepanem. 10#Łk 21,15; Dz 1,8Kiedy jednak nie mogli sprostać mądrości, z jaką przemawiał on w Duchu#Gr. TO PNEUMA (por. także Mt 10,19‐20; Mk 13,11; Łk 12,11‐12)., 11#Mt 26,59‐66uknuli spisek i przez podstawionych ludzi rozpowiadali:
— Słyszeliśmy, jak ten człowiek wypowiadał się bluźnierczo nie tylko przeciw Mojżeszowi, ale przeciwko samemu Bogu!
12W ten sposób podburzyli lud, starszyznę oraz uczonych w Piśmie. Następnie pochwycili Szczepana i zaciągnęli go przed Sanhedryn. 13#1 Krl 8,27; 2 Krn 2,5; Dz 7,48‐49Tam sprowadzili fałszywych świadków, którzy zeznali:
— Ten człowiek nieustannie wypowiada się przeciwko świątyni#Chodzi o świątynię jerozolimską, która była centralnym miejscem kultu religii mojżeszowej. Była ona również symbolem całego lewickiego systemu religijnego opartego na Torze, którego reprezentantami byli kapłani, arcykapłani, Sanhedryn i uczeni w Piśmie. i Prawu Mojżeszowemu. 14#Mt 2,23; Mt 26,59‐61; J 2,19‐21; Dz 21,21Osobiście słyszeliśmy, jak mówił, że Jezus z Nazaretu zburzy tę świątynię i pozmienia zwyczaje przekazane nam przez Mojżesza.
15Kiedy zaś zebrani w sali posiedzeń Najwyższej Rady#Dosł. „w miejscu posiedzeń” – chodzi o salę z ciosanego/gładzonego kamienia (por. przypis do Dz 5,26). wpatrzyli się uważnie w twarz Szczepana, ujrzeli jakby oblicze anioła#Gr. angelos – „zwiastun”, „posłaniec”..
Obecnie wybrane:
Dzieje 6: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
