Dzieje 5
5
1W tym czasie miało miejsce również inne zdarzenie. Pewien człowiek imieniem Ananiasz, mający żonę Safirę, sprzedał swą posiadłość. 2#Dz 4,34‐35Część uzyskanej z tego tytułu zapłaty, za wiedzą żony, odłożył dla siebie, zaś resztę złożył u nóg Apostołów, twierdząc, iż jest to cała kwota. 3#Pwt 23,21Wtedy Piotr popatrzył na niego i powiedział:
— Ananiaszu, dlaczego dopuściłeś do siebie#Dosł. „pozwoliłeś się napełnić...” (gr. pleroo). szatańską myśl fałszowania#Gr. pseudomai – „fałszować”, „udawać”, „falsyfikować”, „oszukiwać”. działania Ducha Świętego Boga#Gr. TO PNEUMA TO HAGION.? Przecież, wbrew temu, co mówisz, nie jest to cała kwota. Odłożyłeś bowiem sobie część zapłaty uzyskanej za sprzedaną ziemię. 4#Pwt 23,22‐24Czyż grunty te nie były twoją własnością? Czy po ich sprzedaniu cała kwota nie należała wyłącznie do ciebie? Przecież mogłeś rozporządzać nią całkowicie swobodnie, według swojej woli. Dlaczego zatem obciążyłeś swe serce takim kłamstwem? Zrozum, że skłamałeś nie nam – ludziom – lecz samemu Bogu#Grzechem Ananiasza nie było to, że zatrzymał część zapłaty za swą posiadłość, tylko udawanie „duchowości” przez oświadczenie, iż to, co uczynił, było wynikiem prowadzenia Bożego Ducha. Ponadto posłużył się kłamstwem, którego źródłem jest szatan (por. J 8,44).!
5Gdy Ananiasz usłyszał te słowa, padł i wydał ostatnie tchnienie, a wielka Boża bojaźń ogarnęła wszystkich świadków tego wydarzenia. 6Kilku młodych ludzi podniosło się, owinęło jego ciało w prześcieradła i wyniosło je, by pogrzebać#Prosty pogrzeb polegał na owinięciu zwłok płótnem i złożeniu ich bezpośrednio w ziemi..
7Po upływie około trzech godzin przyszła żona Ananiasza, która nie wiedziała, co się wydarzyło. 8Piotr natychmiast zadał jej pytanie:
— Powiedz mi, czy swą ziemię sprzedaliście za kwotę, którą przekazaliście wspólnocie?
Ona zaś powiedziała:
— Tak, za taką.
9 # Dz 15,10; 1 Kor 10,9; 1 Kor 11,30‐32 Na to Piotr odrzekł:
— W jakim celu postanowiliście z mężem kłamać Duchowi PANA#Wcześniej Piotr mówi o Duchu Świętego Boga. Tu nazywa Go Duchem PANA, a więc Duchem Chrystusa., wystawiając Go w ten sposób na próbę? W tej chwili ci, którzy wynieśli ciało twego męża, by je pogrzebać, znajdują się już w okolicach bramy miejskiej. Oni także wyniosą i ciebie.
10Wtedy kobieta przypadła do#Inni tłumaczą: „padła u stóp”, jednak nie wydaje się to zasadne. Zaimek użyty w tym miejscu to pros, a nie para (jak w Dz 4,35). Zaimek pros świadczy raczej o zamierzonym kierunku działania. stóp Piotra, lecz nie zdołała już niczego powiedzieć, gdyż wydała ostatnie tchnienie. Kiedy wrócili wspomniani młodzieńcy, wzięli jej zwłoki i wynieśli, by pogrzebać obok męża. 11Wielka Boża bojaźń#Gr. fobos – „bojaźń”, „strach”, „szacunek”. ogarnęła całą społeczność wierzących i wszystkich, którzy o tym usłyszeli#Historia ta nasuwa nieodpartą refleksję, że Bóg w dramatyczny sposób użył tej sytuacji do ostrzeżenia swego ludu przed imitowaniem (fałszowaniem) owocu działania swego Ducha. Prawdziwe uświęcenie Bożego ludu jest priorytetem Najwyższego, zaś hipokryzja zawsze wywołuje Jego gniew. Można to było ujrzeć niemal w każdym spotkaniu Jezusa z religijnymi hipokrytami, którzy lubili pozować na świętoszków..
12 # Hbr 2,3‐4 W tym czasie wiele znaków i cudów dokonywało się wśród ludu przez ręce Apostołów. Ci, którzy zaufali Chrystusowi#Dosł. „ci, którzy mieli takie samo myślenie”., gromadzili się w portyku Salomona#Portyk Salomona zamykał teren świątyni jerozolimskiej od wschodu. Był częścią murów zewnętrznych, które okalały dziedziniec zewnętrzny świątyni.. 13#Dz 2,47Inni nie odważali się nawet do nich zbliżać. Jako społeczność cieszyli się powszechną przychylnością ludu. 14#Dz 2,41.47; Dz 6,7; Dz 21,20Dzień po dniu przybywało im braci i sióstr w wierze, którzy w PANU składali swoje zaufanie. 15#Mk 6,56; Dz 19,11‐12Na ulice, którymi chadzał Piotr, przynoszono chorych na noszach i matach, by choć jego cień musnął któregoś z nich. 16Także z innych miast leżących blisko Jerozolimy schodzili się ludzie, przynosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste – i wszyscy byli uzdrawiani#Gr. therapeuo – opieka prowadząca do uzdrowienia, a także do uwolnienia od sił demonicznych. Słowo to może oznaczać cudowne uzdrowienie, częściej jednak odnosi się do procesu leczniczego..
Kolejne prześladowania
17 # Dz 4,1‐2; Dz 23,8 Wszystko to sprawiło, że wielka zawiść ogarnęła arcykapłana oraz jego zauszników z frakcji saduceuszy. 18Aresztowali więc Apostołów i wtrącili do więzienia. 19#Mt 1,20; Dz 12,7‐10; Dz 16,25‐26Jednak w nocy anioł#Gr. angelos – posłaniec. wysłany przez PANA otworzył bramy więzienne, wyprowadził ich na zewnątrz i rzekł:
— 20#J 6,48‐58.63.68; J 11,25‐26; J 14,6; Dz 13,46; 1 P 2,24Idźcie śmiało do świątyni i dalej nauczajcie lud, przekazując mu całe Boże Słowo#Od gr. rhema – „słowo” mówione (wypowiadane dynamicznie)., gdyż to w nim zawarta jest moc odwiecznego Życia#Gr. Dzoe – odwieczne i nieskończone Życie, które jest rzeczywistością istnienia Boga.!
21Oni zaś, posłuszni temu poleceniu, zaraz o brzasku weszli na teren świątyni i zaczęli nauczać.
W tym czasie arcykapłan i jego zwolennicy zwołali Sanhedryn oraz starszyznę Izraela i rozkazali pachołkom, by przyprowadzili uwięzionych. 22Słudzy udali się do więzienia, lecz nie znaleźli tam Apostołów. Wrócili więc i powiadomili o tym Wielką Radę, 23mówiąc:
— Więzienie zastaliśmy starannie zamknięte. Strażnicy stali przy bramie. Kiedy jednak otworzono lochy, w środku nikogo nie było.
24Arcykapłani i dowódca straży świątynnej byli zaszokowani tymi słowami. Nie mogli zrozumieć, co się wydarzyło. 25Po chwili ktoś przybył z wiadomością:
— Ludzie, których wtrąciliście do więzienia, weszli przed chwilą na teren świątyni i nauczają tłum tam zebrany!
26 # Mt 14,5; Mt 21,26; Łk 20,19; Łk 22,2 Wówczas dowódca straży wyszedł z sali obrad Rady#Sanhedryn najczęściej obradował w pomieszczeniu, zwanym po hebrajsku Liszkat hagazit (sala z ciosanego/gładzonego kamienia). Miejsce to było zlokalizowane w strefie dziedzińca kapłanów. Zwykli Żydzi nie mieli tam wstępu. Apostołowie nauczali najpewniej na dziedzińcu zewnętrznym (być może w pobliżu portyku Salomona, jak to sugeruje werset Dz 5,12). i z grupą swych ludzi udał się na zewnętrzny dziedziniec świątyni. Stamtąd przyprowadził Apostołów, jednak tym razem bez użycia siły, gdyż bał się, by lud nie obrzucił ich kamieniami.
27Gdy Apostołowie zostali już doprowadzeni przed Sanhedryn, arcykapłan zwrócił się do nich 28#Mt 23,35; Mt 27,25; Dz 2,23; Dz 7,52; Ap 1,17‐18słowami:
— Przecież nakazaliśmy wam wyraźnie, byście nie nauczali o Jezusie! Wy jednak napełniacie Jerozolimę swoim nauczaniem, pragnąc obciążyć nas winą za krew tego człowieka.
29 # Dn 3,17‐18; Dz 4,19 Na to Piotr oraz Apostołowie#Tekst wskazuje, że tym razem przed Sanhedrynem stanęli nie tylko Piotr i Jan, ale także inni Apostołowie, oraz że wypowiadało się kilku z nich. Stąd dalsza wypowiedź jest rozdzielona na kilka głosów. tak odpowiedzieli:
— Boga trzeba słuchać bardziej niż ludzi!
— 30#Pwt 21,22; Dz 2,23.33; Dz 3,15; Dz 10,39A to właśnie Jego mocą – to znaczy mocą Boga naszych ojców – Jezus, którego wy zgładziliście#Por. Dz 3,15., zawieszając na krzyżu#Dosłownie „na drzewie”. Słowo gr. ksylon, tłumaczone jako „drzewo” lub „drewno”, jest w NT używane do opisu materiału, z którego wykonany był krzyż (gr. stauros). Piotr użył celowo takiego sformułowania, odnosząc się do zapisu z Pwt 21,22‐23. Podobnie uczynił Paweł w Ga 3,13. Lepiej oddałoby ten słowny niuans staropolskie określenie „na drzewcu” lub „na palu”, które oznaczało albo drewniane narzędzie tortur skonstruowane z drewnianych pali (np. krzyż, dyby, szubienica), albo narzędzie do walki (włócznia, pałka). W NT ksylon używane jest również do opisu zwykłego drzewa – żywego (obok używanego również w takim wypadku słowa dendron) bądź już uschniętego (por. Łk 23,31). W Ap 22 słowo ksylon odniesione jest do drzewa Życia. Więcej w Komentarzu NPD → Ukrzyżowanie (jako forma rzymskiej egzekucji)., podniósł się z martwych do Życia#Gr. Dzoe – słowo to, w odróżnieniu od bios (życie doczesne, naturalne, przyrodzone), określa Boże Życie, czyli Bożą odwieczną rzeczywistość.! 31#Dz 2,33.38; Dz 4,12; Hbr 2,10; Hbr 12,2I to On – nasz Władca#Gr. archegos – termin ten składa się z dwóch rdzeni: arche („początek”, „źródło”, „władza”) oraz ago („prowadzić”, „przewodzić”, „wieść”). Opisuje więc „tego, który od początku toruje innym drogę”, „pioniera”, „wodza, który – stojąc na czele armii jako pierwszy – prowadzi ją, przewodzi jej i nią kieruje”. i Zbawiciel – w pełni Bożej potęgi wstąpił w Niebiosa#„(...) w pełni Bożej potęgi wstąpił w Niebiosa” – dynamiczny ekwiwalent semickiego idiomu: „został wywyższony Bożą prawicą”., by dać Izraelowi możność opamiętania się i uwolnienia od grzechów!
— 32#Łk 24,49; J 7,39; J 15,26‐27; Dz 1,8W pełni zaświadczamy o prawdziwości tych słów! Jednak nie tylko my to robimy. Czyni to również Duch Świętego Boga#Gr. TO PNEUMA TO HAGION., którego Najwyższy udziela każdemu, kto jest Mu posłuszny#Ten werset definitywnie wyjaśnia, że nie ci, którzy o to proszą, ale ci, którzy okazują Bogu swoje posłuszeństwo, otrzymują Jego Ducha. Jest to jedyny wymieniony w Biblii warunek otrzymania Ducha Bożego, który jest Boskim poświadczeniem przynależności danej osoby do Chrystusa. Głównym zewnętrznym znakiem (owocem) wewnętrznego posłuszeństwa i poddania się Bogu jest postawa ofiarnej Bożej miłości agape (por. J 13,35; 1 Kor 13,1‐8; Ga 5,22‐ 23), przejawiająca się w codziennym życiu człowieka prawdziwie poddanego i posłusznego PANU, który przez swe Słowo i Ducha przemienia charakter człowieka na wzór charakteru Jezusa.!
33Gdy arcykapłani i reszta zebranych usłyszeli te słowa, wpadli we wściekłość i postanowili zgładzić Apostołów. 34#Dz 22,3Lecz pewien członek Sanhedrynu, faryzeusz imieniem Gamaliel#W Dz 22,3 czytamy, że był to nauczyciel Szawła, który po nawróceniu stał się Pawłem (Apostołem)., niezwykle szanowany przez lud nauczyciel Prawa Mojżeszowego, powstał i powiedział:
— Usuńcie na chwilę tych ludzi z sali obrad!
35A gdy Apostołowie opuścili salę, tak odezwał się do zgromadzonych:
— Mężowie izraelscy! Powstrzymajcie emocje i spokojnie zastanówcie się, jak powinniśmy postąpić z tymi ludźmi. 36#Dz 21,38Wcześniej bowiem mieliśmy już do czynienia z podobnymi wypadkami. Wspomnijcie choćby na Teudasa, który twierdził, że jest kimś niezwykłym. Przystało do niego około czterystu mężów. Ostatecznie jednak został zabity, a z nim zginęli także wszyscy jego towarzysze. Rozpłynęli się i ślad po nich zaginął. 37#Łk 13,1‐2Potem, w czasie spisu#Chodzi o spis majątków na terenach Judei po wypędzonym Herodzie Archelaosie, który odbył się w roku 6 n.e., podczas gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii. Był to więc inny spis niż wymieniony w Łk 2,1‐2, który odbył się na terenach Galilei. O spisie w Judei (spisie majątków po Archelaosie) wspomina w swoich pismach również Józef Flawiusz. Spis ten nie obejmował Galilei, gdyż ona znajdowała się wówczas pod panowaniem Heroda Antypasa., pojawił się niejaki Judasz Galilejczyk, który pociągnął za sobą wielkie tłumy. I co się z nim stało? Także zginął, a wszyscy, którzy poszli za nim, ulegli rozproszeniu. 38Dlatego radzę wam: uwolnijcie tych ludzi i zostawcie ich w spokoju, bo jeśli to, o czym mówią, jest dziełem ludzkim, prędzej czy później się rozpadnie. 39#2 Krn 13,12.18; Prz 21,30‐31; Iz 46,10; Dz 23,9Jeśli jednak sprawa ta pochodzi od Boga, nie zdołacie ich zniszczyć i może się okazać, że walczycie z samym Bogiem#Gamaliel nie miał racji. Historia wyraźnie pokazuje, że Bóg dopuszcza istnienie różnych idei czy kultów, które nie są od Niego, lecz trwają setki lat, spełniając rolę swoistych testerów duchowości. Przykładem mogą tu służyć różnego rodzaju religie i kulty, jak islam, buddyzm, New Age, świadkowie Jehowy, mormoni i inne.!
Jego wystąpienie ostudziło emocje i przekonało zebranych. 40#Mt 10,17; Mk 13,9; Dz 4,18; Dz 22,19Przywołali więc ponownie Apostołów, zwymyślali ich – odzierając ze czci#Gr. dero – słowo to oznacza dosłownie „obdzieranie ze skóry”. Być może dlatego czasami jest tłumaczone jako „zbić” lub „poddać chłoście”. Jednak kontekst następnych dwóch wersetów pokazuje, że nie zostali oni poddani chłoście, lecz zniewagom (odarci z godności). – i ponownie zabronili głosić Jezusa. Następnie zwolnili ich. 41#Mt 5,10‐12; J 15,21; 1 Kor 4,9; 1 P 4,13Apostołowie, odchodząc sprzed Sanhedrynu, radowali się, iż dostąpili zaszczytu znoszenia zniewag z powodu Jezusa. 42#Dz 18,5Niepowstrzymani groźbami, każdego dnia nadal nauczali zarówno w świątyni, jak i po domach. Głosili Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie Jezusie.
Obecnie wybrane:
Dzieje 5: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.