Księga Psalmów 77:1-20

Przewodnikowi chóru Jedutunów. Pieśń Asafa. Kiedy wołam, podnoszę mój głos do Boga; mój głos kieruję do Boga, więc mnie wysłuchaj. W dzień mojej niedoli szukam Pana, w nocy nie przestaje wyciągać się moja ręka i nie daje się ukoić moja dusza. Wspominam Boga i zawodzę; rozmyślam i omdlewa mój duch. Sela. Chwyciłeś powieki moich oczu, strwożony jestem i oniemiałem. Dumam o dniach przeszłości, o dawnych latach. W nocy wspominam moją pieśń oraz rozmyślam w moim sercu, zatem mój duch docieka. Czy Bóg porzuci na wieki i już nigdy się nie ulituje? Czy Jego miłosierdzie znikło na zawsze i ustanowił wyrok na wieki wieków? Czy Bóg zapomniał się litować? Czy w gniewie wstrzymał Swe miłosierdzie? Sela. Więc powiedziałem: Takie jest moje błaganie – o powrót prawicy Najwyższego. Wspominam czyny Przedwiecznego; tak, wspominam Twoje dawne cuda. Rozważam wszystkie Twoje dzieła oraz rozpamiętuję Twe czyny. Boże, Twoja droga w świętości; który bóg jest wielkim jak Bóg? Ty, o Boże, cudotwórco, objawiłeś pomiędzy ludźmi Twą potęgę. Dzielnym ramieniem wyzwoliłeś Twój lud, synów Jakóba i Josefa. Sela. Ujrzały Cię wody, Boże, ujrzały Cię wody, a otchłanie zadrżały i zostały wstrząsnięte. Powodzią rozlały się obłoki, dały odgłos chmury i przebiegały Twoje strzały. W wichrze odgłos Twojego gromu, świat oświeciły błyskawice; drżała i wstrząsnęła się ziemia. Twoja droga przez morze, Twoja ścieżka przez wielkie wody, a Twoich śladów nie widać.