Psalmy 77:1-20
Psalmy 77:1-20 Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018 (SNP)
Skieruję do Boga mój głos i zawołam! Skieruję do Boga mój głos i On skłoni ku mnie swoje ucho. Szukałem Pana w dniu mojej niedoli, Nocą wyciągałem ręce bez znużenia, Nic mej duszy nie mogło ukoić: Co wspomnę o Bogu, to jęczę, Co pomyślę — mój duch omdlewa. Sela. Nie dajesz mi zmrużyć powieki, Bezsenny w milczeniu czekam. Myślami wracam w przeszłość, Do odległych lat. Wśród nocy wspominam mą pieśń. Całym sercem dociekam, W głębi ducha badam: Czy Pan odrzuca na wieki? Czy może już więcej nie okazać przychylności? Czy Jego łaska może wyczerpać się na zawsze? Czy może zabraknąć obietnic dla kolejnych pokoleń? Czy Bóg może zapomnieć o litości? Czy w gniewie może stłumił miłosierdzie? Sela. I stwierdziłem: To mnie bardzo boli. Czyżby prawica Najwyższego mogła być zmienna? Przypomnę sobie lepiej dzieła PANA. Tak! Wspomnę Twoje dawne cuda. Zagłębiłem się więc we wszystko, czego dokonałeś, I zacząłem rozważać Twoje czyny. Boże, wszystko, co robisz, jest święte! Który bóg jest tak wielki jak nasz Bóg? Jesteś Bogiem, który czyni cuda! Całym ludom dałeś poznać swoją moc. Silnym ramieniem odkupiłeś swój lud — Synów Jakuba i Józefa. Sela. Zobaczyły Cię wody, o Boże, Zobaczyły — i wzniosły swe fale! Tak, uniosły się głębie! Spłynęły wodą obłoki, Chmury wydały głos. Tak! Posypały się Twoje strzały! Głos Twego grzmotu słychać w zawierusze, Błyskawice rozświetliły świat, Ziemia zatrzęsła się i zadrżała. Twoja droga wiedzie przez morze, Twoja ścieżka przez wielkie wody, A Twoje ślady — nierozpoznane.
Psalmy 77:1-20 Nowa Biblia Gdańska (NBG)
Przewodnikowi chóru Jedutunów. Pieśń Asafa. Kiedy wołam, podnoszę mój głos do Boga; mój głos kieruję do Boga, więc mnie wysłuchaj. W dzień mojej niedoli szukam Pana, w nocy nie przestaje wyciągać się moja ręka i nie daje się ukoić moja dusza. Wspominam Boga i zawodzę; rozmyślam i omdlewa mój duch. Sela. Chwyciłeś powieki moich oczu, strwożony jestem i oniemiałem. Dumam o dniach przeszłości, o dawnych latach. W nocy wspominam moją pieśń oraz rozmyślam w moim sercu, zatem mój duch docieka. Czy Bóg porzuci na wieki i już nigdy się nie ulituje? Czy Jego miłosierdzie znikło na zawsze i ustanowił wyrok na wieki wieków? Czy Bóg zapomniał się litować? Czy w gniewie wstrzymał Swe miłosierdzie? Sela. Więc powiedziałem: Takie jest moje błaganie – o powrót prawicy Najwyższego. Wspominam czyny Przedwiecznego; tak, wspominam Twoje dawne cuda. Rozważam wszystkie Twoje dzieła oraz rozpamiętuję Twe czyny. Boże, Twoja droga w świętości; który bóg jest wielkim jak Bóg? Ty, o Boże, cudotwórco, objawiłeś pomiędzy ludźmi Twą potęgę. Dzielnym ramieniem wyzwoliłeś Twój lud, synów Jakóba i Josefa. Sela. Ujrzały Cię wody, Boże, ujrzały Cię wody, a otchłanie zadrżały i zostały wstrząsnięte. Powodzią rozlały się obłoki, dały odgłos chmury i przebiegały Twoje strzały. W wichrze odgłos Twojego gromu, świat oświeciły błyskawice; drżała i wstrząsnęła się ziemia. Twoja droga przez morze, Twoja ścieżka przez wielkie wody, a Twoich śladów nie widać.
Psalmy 77:1-20 Biblia Warszawska 1975 (BW1975)
Przewodnikowi chóru. Według Jedutuna. Psalm Asafowy. Głośno wołam do Boga i krzyczę, Głośno wołam do Boga, aby mnie usłyszał. Szukam Pana w dniu mej niedoli, Ręka moja jest wyciągnięta w nocy i nie mdleje. Dusza moja nie chce przyjąć pocieszenia. Gdy wspominam o Bogu, jęczę, Gdy rozmyślam, duch mój omdlewa. Sela. Trzymałeś otwarte powieki oczu moich, abym nie spał, Byłem zaniepokojony, tak iż nie mogłem mówić. Przywodzę na pamięć dni dawne, Wspominam lata odległe. Rozważam w nocy w sercu, Rozmyślam i duch mój docieka: Czy Pan na wieki odrzuca I nigdy już nie okaże łaski? Czy ustała na zawsze łaska jego? Czy cofnięta została obietnica jego na wieki? Czy Bóg zapomniał litości, Czy w gniewie stłumił miłosierdzie swoje? Sela. I rzekłem: To sprawia mi boleść, Że prawica Najwyższego jest zmienna. Wspominam dzieła Pańskie, Zaiste, wspominam twoje dawne cuda. Rozpamiętuję wszystkie dzieła twoje I rozważam czyny twoje. Boże, święta jest droga twoja! Któryż bóg jest tak wielki jak Bóg? Tyś Bogiem, który czyni cuda; Dałeś poznać narodom moc swoją. Odkupiłeś ramieniem swoim lud swój, Synów Jakuba i Józefa. Sela. Ujrzały cię wody, o Boże, Ujrzały cię wody i zadrżały: Tak, wzburzyły się głębiny. Obłoki spłynęły wodą, Chmury odezwały się grzmotem, A pioruny twoje latały. Rozległ się grzmot twój jak turkot kół, Błyskawice oświetliły świat, Ziemia zadrżała i zatrzęsła się. Droga twoja wiodła przez morze, A ścieżki twoje przez wielkie wody, Lecz nie było widać śladów stóp twoich.
Psalmy 77:1-20 Biblia Gdańska (PBG)
Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał. W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja. Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela. Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić. Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne. Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc: Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże? Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się? Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela. I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę. Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione. I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił: Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz? Tyś jest Bóg,który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję. Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela. Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści. Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały. Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła. Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było. Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
Psalmy 77:1-20 UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA (UBG)
Wzniosłem swój głos do Boga i zawołałem; wzniosłem swój głos do Boga i mnie wysłuchał. W dniu mego utrapienia szukałem Pana, moje ręce wyciągałem w nocy nieustannie, moja dusza nie dała się pocieszyć. Gdy wspominałem Boga, byłem strwożony; rozmyślałem, a mój duch był ogarnięty utrapieniem. Sela. Ty zatrzymujesz otwarte powieki mych oczu, jestem tak zaniepokojony, że nie potrafię mówić. Rozpamiętuję dni przeszłe i dawne lata. Przypominam sobie mój śpiew; nocą rozmyślam w sercu i mój duch docieka: Czy Pan odrzuci na wieki i już więcej nie okaże łaski? Czy jego miłosierdzie ustało na zawsze i jego obietnica nigdy się nie spełni? Czy Bóg zapomniał o litości? Czy w gniewie stłumił swoją łaskawość? Sela. I powiedziałem: To jest moja niemoc; jednak będę wspominał lata prawicy Najwyższego. Będę wspominał dzieła PANA, będę wspominał twoje dawne cuda. Będę rozmyślał o wszystkich twoich dziełach i o twoich czynach będę mówił. Boże, święta jest twoja droga; który bóg jest tak wielki, jak nasz Bóg? Ty jesteś Bogiem, który czyni cuda; dałeś poznać narodom swoją moc. Odkupiłeś swoim ramieniem twój lud, synów Jakuba i Józefa. Sela. Widziały cię wody, o Boże, widziały cię wody i ulękły się, poruszyły się głębiny. Chmury spłynęły wodą, niebiosa wydały gromy i poleciały twoje strzały. Huk twego grzmotu wśród obłoków, błyskawice oświetliły świat, ziemia poruszyła się i zatrzęsła. Twoja droga wiodła przez morze, twoje ścieżki przez wielkie wody i nie było znać twoich śladów. Prowadziłeś swój lud jak stado owiec ręką Mojżesza i Aarona.