Liczb 32:1-23

Synowie Rubena i synowie Gada posiadali bardzo liczne stada. Gdy więc przyjrzeli się ziemi Jazer i ziemi Gilead, stwierdzili, że jest to dobre miejsce dla stad. Przyszli więc do Mojżesza, do kapłana Eleazara, do książąt zgromadzenia i zaczęli: Atarot i Dibon, Jazer i Nimra, Cheszbon i Elale, Sebam, Nebo i Beon, to znaczy ta ziemia, którą PAN podbił na oczach Izraela, jest ziemią wspaniałą dla stad, a właśnie twoi słudzy mają ich sporo. Jeśli znaleźliśmy łaskę w twoich oczach — ciągnęli — to daj, prosimy, tę ziemię twoim sługom na własność. Nie przeprowadzaj nas przez Jordan. Po tych słowach synów Gada i synów Rubena Mojżesz powiedział: Czy to znaczy, że wasi bracia mają iść na wojnę, podczas gdy wy tu sobie zamieszkacie?! Dlaczego zniechęcacie synów Izraela do przeprawienia się do ziemi, którą dał im PAN? Tak zachowali się wasi ojcowie! Wysłałem ich z Kadesz-Barnea. Mieli obejrzeć tę ziemię. Tymczasem oni doszli do doliny Eszkol, zbadali kraj, a potem wrócili i odwodzili Izraelitów od wejścia do ziemi, którą dał im PAN! Jeszcze tego samego dnia PAN bardzo się rozgniewał: Zapewniam — przysiągł — że ci ludzie, którzy wyszli z Egiptu, od dwudziestego roku życia wzwyż, nie zobaczą tej ziemi, którą przysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Nie zobaczą jej, ponieważ nie byli w pełni za Mną. Wyjątkiem był Kaleb, syn Jefunego, Kenizyta, i Jozue, syn Nuna. Tylko oni bez reszty stali po stronie PANA. Tak więc PAN rozgniewał się na Izraela. Sprawił, że lud tułał się po pustyni przez czterdzieści lat, aż w końcu wyginęło całe to pokolenie postępujące źle w oczach PANA. A teraz wy się zjawiacie w miejsce waszych ojców, wy, pomiot grzesznych ludzi, aby tym bardziej wzmóc gniew PANA względem Izraela! Bo jeśli przestaniecie kroczyć za Nim, przedłuży On jego tułaczkę po pustyni i w ten sposób doprowadzicie ten lud do zagłady! Oni jednak wyjaśnili dokładniej: Pobudujemy tu tylko zagrody dla naszych stad i miasta dla naszych dzieci. Sami z bronią w ręku ruszymy przed Izraelitami, aż wprowadzimy ich do ich miejsc. Tylko nasze dzieci zabezpieczymy w warownych miastach z powodu mieszkańców tej ziemi. Nie powrócimy jednak do naszych domów, dopóki każdy z Izraela nie obejmie swojego dziedzictwa. Sami nie będziemy z nimi dziedziczyć po tamtej stronie Jordanu i dalej, ponieważ nasze dziedzictwo przypadnie nam po tej, wschodniej stronie. Mojżesz odpowiedział: Jeśli dotrzymacie tego słowa, to znaczy, jeśli rzeczywiście z bronią w ręku wyruszycie przed PANEM na wojnę; jeśli przeprawicie się przed Nim przez Jordan i będziecie walczyć po tamtej stronie, aż wypędzi On swoich wrogów; jeśli powrócicie dopiero, gdy ziemia zostanie przez Niego podbita, to będziecie bez zarzutu wobec PANA i wobec Izraela, a ta ziemia stanie się wobec Niego waszą posiadłością. Lecz jeśli nie postąpicie tak, jak obiecujecie, to pamiętajcie: zgrzeszycie względem PANA. Wiedzcie też, że wasz grzech was dopadnie.