Hoelang nog?

Een universele roep

Habakuk opent zijn gesprek met God met een nogal rauwe vraag—het komt uit zijn tenen: “Hoelang nog, Heer?”, schreeuwt hij uit vanwege het onrecht en geweld om hem heen. De wet wordt ondermijnd, het recht is ver te zoeken, en de slechten lijken te winnen! Herkenbaar? Zou jij dit ook wel eens willen uitroepen, gewoon ook over de dingen in je eigen leven? Je bent in goed gezelschap…

Deze uitroep klinkt door heel de Bijbel heen: David roept het in Psalm 13, lazen we gisteren. En vandaag lezen we van Job die God smeekt in zijn pijn. Zelfs Jezus vraagt zich in frustratie soms hardop af: 'Hoelang nog?’, als Hij Zijn discipelen tot vervelens toe moet verdragen. En wat te denken van God zelf? In Exodus 16:28 is het tegen Mozes: ‘‘Hoelang blijven jullie nog weigeren mijn geboden en voorschriften in acht te nemen?”

Minstens zo vaak kennen we die frustratie in ons eigen leven. Toch? Als een situatie maar uitzichtloos lijkt te blijven. Geen stip op de horizon. Iedere dag dezelfde ellende… Habakuk leert ons dat wachten lastig is, maar dat het tegelijk oké is om je frustratie te uiten. Dat is de paradox van het wachten. Want ook super ongeduldig en irritant trappelend wachten laat zien dat je geloof hebt—want als je niet geloofde dat God het kon veranderen, zou je Hem er niet om vragen, om roepen. Toch?

Als je het toelaat, brengt het wachten ons tot een punt van diep vertrouwen. Neem vandaag een moment om je eigen ongeduldige wachten bij God te brengen. Hij luistert. En ook als antwoorden uit lijken te blijven, ben je niet alleen in het wachten—zelfs niet bij God.

Gebed

Heer, U ziet wat ik niet kan zien. Geef mij moed om mijn vragen bij U te brengen en geduld om op U te wachten. Amen.