Bidden om een zakdoek

"Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u." (1 Petrus 5:7)

Na de gevangenis in Scheveningen en concentratiekamp Vught komen Corrie en Betsie vanaf september 1944 in Ravensbrück terecht. De ontberingen zijn daar verschrikkelijk. Op een bitterkoude wintermorgen wordt Corrie wakker met een flinke verkoudheid. Ze moet voortdurend haar neus snuiten en snakt naar een zakdoek die ze natuurlijk niet heeft.

‘Waarom bid je niet om een zakdoek?’ vraagt Betsie.

Corrie lacht haar uit: ‘In een wereld die om haar heen ineen stort, duizenden mensen die geëxecuteerd, doodgeslagen of gemarteld worden, ga je toch niet bidden om een zakdoek?!’ Als ze ergens om moet bidden is het om iets groots en niet om zoiets kleins. Maar voor ze kan protesteren, bidt Betsie al: ‘Vader, in de naam van Jezus bid ik om een zakdoek voor Corrie omdat ze zo verkouden is’. Corrie schudt haar hoofd en loopt weg. Maar een poosje later staat ze bij het raam van de barak en hoort dat iemand haar naam noemt: een vriendin die op de ziekenafdeling werkt van het kamp, staat aan de andere kant van het raam en zegt : ‘Alsjeblieft, een cadeautje voor jou’ en geeft haar een pakje. Corrie gelooft haar ogen niet: Er zit een zakdoek in! ‘Heeft Betsie met jou gesproken, wist je dat ik zo snipverkouden ben?’ vraagt ze. ‘Nee’, zegt de vriendin, ‘ik weet nergens van. Ik was zakdoeken aan het naaien van oude lakens. Toen kreeg ik opeens de gedachte: ‘Breng een zakdoek naar Corrie. Het is een cadeautje van God’’.

Vraag: Durf jij bij al het grote lijden in de wereld, toch al jouw vragen en zorgen, ook de kleine, aan je hemelse Vader toe te vertrouwen, in het geloof dat Hij weet wat je echt nodig hebt en voor je zorgen zal? Durf jij om een zakdoek te vragen?

Gebed: Heer, ik wil leren al mijn bekommernissen op U te werpen, ik wil U vertrouwen dat U voor mij zorgen zult en weet wat ik nodig heb.