De realiteit van de helVoorbeeld

De hel is een verzengend vuur

“Want als wij willens en wetens zondigen, nadat wij de kennis van de waarheid ontvangen hebben, blijft er geen slachtoffer voor de zonden meer over, maar slechts een verschrikkelijke verwachting van oordeel en verzengend vuur, dat de tegenstanders zal verslinden” (Hebreeën 10:26-27, HSV).

Duizenden jaren geleden, in de tijd van Abraham, sprak God zijn oordeel uit over de steden Sodom en Gomorra. Hun zonde was heel zwaar, lezen we in Genesis 18:20. Daarom wilde God deze steden te gronde richten. Vooraf werd het kleine groepje mensen dat niet aan deze zonde meedeed, gewaarschuwd en geëvacueerd. Toen begon het zwavel en vuur te regenen. Het hele gebied werd vernietigd. Tot op de dag van vandaag is dat zo; precies op deze plek ligt de Dode Zee.

Ook verder in de Bijbel wordt vuur vaak gebruikt om Gods toorn te beschrijven. De Heere Jezus spreekt in deze termen over het einde van de wereld. Hij vergelijkt God met een landbouwer die zijn graanoogst binnenhaalt. Het onkruid dat ook op het veld groeide, wordt verzameld en verbrand. Zo zal God zijn kinderen “binnenhalen” in zijn Koninkrijk, maar wie onrecht pleegt, wordt in “de vurige oven” geworpen.

In een andere gelijkenis spreekt Jezus over “onuitblusbaar vuur”. Openbaring 21:8 (HSV) noemt “... de poel die van vuur en zwavel brandt...”. Al deze omschrijvingen gebruiken vuur als beeld van pijn en vernietiging.

Wat roepen deze beelden bij jou op?