Zon en schild

"Want de Here God is een zon en schild..." (Psalm 84:12a, NBG51).

Op weg naar school passeerde ik vroeger altijd een gebouw dat ‘Zon en Schild’ heette. Het bleek een instelling te zijn voor geestelijke gezondheidszorg, dat in de jaren dertig door een hervormde stichting was opgericht. Het prachtig gelegen gebouw is tot op de dag van vandaag een plek van bijzondere zorg voor kwetsbare mensen. De naam intrigeerde me altijd al, maar de link met de Bijbel had ik zelf in mijn jongere jaren niet gelegd.

De uitdrukking is afkomstig uit Psalm 84, de psalm die gaat over mensen die onderweg zijn en over verlangen naar God. Soms gaat je leven door een donker dal, zijn er geen gebaande wegen en heeft de pelgrimstocht geen duidelijk doel. Als je door somberheid overmand wordt en geen toekomst ziet, is het lastig om God te ervaren. Je beeld van God kan dan behoorlijk troebel zijn. Wie met psychische problemen kampt, weet uit eigen ervaring hoe donker het leven soms kan zijn. Wie is God dan voor je? Lukt het om Hem ook dan te zien als een God van nabij?

De dichter van dit lied maakt een duidelijk statement. Soms is het nodig dat iemand je iets aanreikt en zegt hoe het zit. Of sterker nog: dat iemand zegt wie God is. Voor de dichter is God een zon en een schild. Wat een prachtige naam om aan een gebouw voor bijzondere zorg te geven. Wanneer de zon aan de hemel staat te stralen, zie je alles in een ander licht. Dat is wat profeten en dichters, zoekers en zieners in Israël hebben ervaren. Het licht van God viel verrassend over hun leven en ze konden weer verder. Toen zij kwetsbaar waren, was Hij als een schild voor hen. God is een zon én een schild. We zijn niet alleen welkom bij Hem, we zijn ook veilig onder zijn vleugels. Hij heeft maar één passie: ons zijn weldaden niet onthouden. Hij maakt dat we verder kunnen, in vertrouwen op Hem.

Wanneer heb jij het nodig (gehad) dat anderen jou weer wijzen op wie God is?