Je enige, van wie je zoveel houdt

"(…) de enige zoon zijner moeder, die weduwe was (...)" (Lucas 7:12a, NBG51).

Ze was weduwe. Het verdriet is in haar leven gekomen. Ze moest alleen verder. Het is hard om weduwe te worden. Altijd thuiskomen in het lege huis. Niet meer de gewone dingen ervaren van elke dag, waarbij je samen was. Er alleen voor staan in je beslissingen. Geen weg weten met de dingen die je man altijd regelde. Afhankelijk zijn van de hulp van anderen. Verdriet van weduwen, zo veel en zo erg.

God heeft Israël geleerd om naar weduwen om te zien; ze zijn kwetsbare vrouwen. Neem het voor hen op. Zoals Hij het voor hen opneemt. De zorg voor weduwen hoort bij de grondregels van Gods volk. De praktijk was vaak anders. Jezus’ gelijkenissen zijn uit het leven gegrepen, zoals die over de weduwe die zelf haar zaken maar moest regelen bij de rechter (zie Lucas 18:1-8). Niemand die haar hielp. Als weduwe heb je geen macht – dus heeft de rechter er geen belang bij jou te helpen, zolang je hem niet publiekelijk in het gezicht slaat. Zie je recht maar eens te krijgen in een harde maatschappij. De zwakken beginnen altijd met een flinke achterstand, toen en nu. Zo herkenbaar. Gelukkig heeft ze een zoon. Hij is haar enige, van wie zij zoveel houdt (zie Genesis 22:2). Straks kan hij het voor haar opnemen. Hij was haar alles, en dat is hij nog meer geworden na de dood van haar man. Haar zoon zal haar straks beschermen en een thuis geven in zijn huis. De enige zoon van een vrouw die al weduwe was, is nu dood. Hij wordt uitgedragen. Ze zijn al bij de poort. Ze staan op het punt de stad uit te gaan. Hij hoort er niet meer bij, hij zal worden opgesloten in een graf. Straks gaat ze alleen naar huis. Door de poort de stad weer in, die nooit meer haar thuis zal zijn.

Jezus zag haar. De eerste die Hij zag, was niet die dode jongen, maar deze vrouw. Medelijden. Stoppen. De dragers stonden stil. Dit kan zo niet verdergaan. Zal de dood moeder en zoon voorgoed scheiden? Jezus denkt daar anders over.

Waarom zou God Israël hebben opgedragen in het bijzonder om te zien naar weduwen?