Een lied van verlangen!

"Mijn ziel verlangt..." (Psalm 84:3a, NBG51).

Psalm 84 is een lied van iemand die heel sterk verlangt naar God. In het oude Israël was er een plek waar je God kon ontmoeten: de tempel. Elke Israëliet uit die tijd wist dat God niet te vangen is in een gebouw. Toch was de tempel voor hen de plek waar ze God konden ontmoeten. God had immers beloofd dat Hij te midden van zijn volk zou wonen (zie Exodus 25:8). Israël moest een heiligdom maken als woonplaats voor de Eeuwige. In dat heiligdom moest altijd een lamp blijven branden, een Or Tamid, een altijddurend licht, als teken van Gods aanwezigheid. Het verlangen naar God zit diep bij de dichter. Dat proef je uit de woorden in Psalm 84 vers 3 (NBG51): "Mijn ziel verlangt, ja smacht naar de voorhoven des HEREN; mijn hart en mijn vlees jubelen tot de levende God". Alles in de dichter hunkert naar een ontmoeting. De psalm is vermoedelijk geschreven in een tijd dat de dichter niet in de gelegenheid was om naar de tempel te gaan. Sommige uitleggers denken dat de psalm geschreven is in een tijd waarin de tempel er niet meer was en het volk er dus niet meer heen kon. De psalm zou dan gaan over de herinnering aan de tijd van vroeger. Maar dat is niet helemaal zeker. Het kan ook zijn dat er andere belemmeringen waren: ziekte, werk, onveilige situaties, zorgen in het gezin.

Het valt op dat de dichter verlangt naar de levende God. Hij of zij wil tekenen zien dat God actief is; hij verlangt ernaar een woord van God te horen, een antwoord op een gebed. Dat God zich niet onbetuigd laat. We leven in een cultuur waarin God steeds meer aan de zijlijn van ons leven is komen te staan. Het kost ons soms moeite om iets van God te ervaren. Hoe zit het met ons verlangen? Is er iets van die hunkering naar de levende God? En: waar zullen we Hem dan kunnen vinden? De kring van de gemeente is een plek waar God zich laat zien. Soms komt Hij ons ook onderweg tegemoet, als de Levende, zoals bij de Emmaüsgangers (zie Lucas 24).

Op welke plek(ken) vind jij God?