Genade kun je niet manipuleren

"Waarop kunnen wij ons dan nog beroemen? Nergens op!..." (Romeinen 3:27, HTB).

We zijn als slimme mensen heel goed in staat om andere mensen naar onze hand te zetten. We verstaan de kunst van het verleiden: om iets gedaan te krijgen, proberen we de ander zover te krijgen dat hij of zij in onze goede bedoelingen gelooft. Er leeft in ons een drang om door de ander goedgekeurd te worden. We weten onszelf feilloos te rechtvaardigen.

Maar God kun je niet verleiden om je goed te keuren. Hij is niet onder de indruk van je goede bedoelingen. Wat je ook doet om Hem goedgunstig te stemmen, hoe je ook probeert Hem te verleiden met je gebeden en liefdadigheid, Hij komt er niet van in beweging. Zelfs ons berouw en onze schuldbekentenissen brengen geen genade teweeg.

Het is al heel wat als we ontdekken dat het mis zit tussen God en ons. Maar we kunnen onze relatie met Hem niet op eigen houtje herstellen. We kunnen zijn gunst niet terugverdienen. Pas als we onze onmacht erkennen, kan Gods genade ons bereiken. Zijn onverdiende gunst, die we dus zelf op geen enkele manier van Hem kunnen loskrijgen, geeft Hij helemaal vrijwillig en nog gratis ook.

Genade zoekt eerlijkheid. Zolang je denkt dat je God met je goede gedrag kunt bewegen om van je te houden, loop je zijn genade in de weg. Genade zoekt ook nederigheid. Genade komt alleen maar beschikbaar als je erkent dat je niet zonder kunt, als je onbevangen gelooft en in het volste vertrouwen ontvangt.

Dan komt Gods genade als zegen op zegen naar je toe.