De belhamel

Vandaag lezen we een tekst uit Micha 2:13:

‘De Doorbreker trekt vóór hen op. Zij zullen doorbreken, door de poort trekken en daardoor naar buiten gaan. Hun Koning gaat vóór hen uit, de HEERE gaat aan de spits’ (Micha 2:13, HSV).

Ik herinner me dat we in Andalusië waren, toen we in een dorpje moesten stoppen voor een herder die zich met zijn kudde door de smalle steegjes een weg baande naar een groene weide. De belhamel liep voorop, een ram met een flinke bel om zijn nek. In ons taalgebruik is een belhamel een kwajongen die de boel op stelten zet. Oorspronkelijk is een belhamel de doorbreker van de kudde die een weg baant door alle hindernissen heen.

Micha is een boerenprofeet. Hij gebruikt het beeld van de belhamel om de komst van de Messias aan te kondigen. Want de kudde van God zit opgesloten. De schapen willen eruit. Ze springen en dringen. Maar er is geen deur, geen opening. Het is benauwd en ze verlangen naar vrijheid. Dan is daar de Belhamel. Als je aan het einde van je Latijn bent komt de Doorbreker die met zijn horens een bres in de omheining slaat.

Jezus is onze Doorbreker. Hij werd een van ons, geboren in een stal. Net als wij is Hij in alle dingen verzocht geweest, zonder te zondigen. Hij baande de weg om jou in de ruimte te stellen. Om die weg te banen moest Jezus bloeden, lijden en sterven. Jesaja profeteerde: ‘Hij werd mishandeld, maar Hij liet zich verdrukken (...); als een lam dat ter slachting geleid wordt, en als een schaap dat stom is voor zijn scheerders...’ (Jesaja 53:7, NBG51). Opgesloten in het graf brak Jezus op Paasmorgen dwars door de dood heen. Hij overwon de vorst der duisternis. Geen graf hield Davids zoon omkneld.

Als je een geestelijke doorbraak nodig hebt en je vrijheid je is ontnomen, dan heb ik maar één advies: ga achter de Doorbreker aan!