Een kerk die niet oordeeltVoorbeeld

Gelijkwaardigheid

Deze laatste twee dagen willen we een doorkijkje maken naar wat het betekent als we het principe van niet oordelen toepassen in de kerk. Het principe van niet oordelen komt voort uit het besef dat we allemaal gezondigd hebben en Jezus nodig hebben. Romeinen 3 is daar nogal duidelijk over zeg maar... Niemand is rechtvaardig, zelfs niet één. En meer van die teksten. Er is geen reden om jezelf te verheffen of boven de gemeente te stellen. Een spannende uitspraak. Niemand is meer of minder zondig. Dat denken we wel vaak hè, dat er grote en kleine zonde zijn? Ook zien we hier vaak een interessant psychologisch principe: we beoordelen onszelf op onze intenties, en de ander op zijn gedrag.

In Romeinen 3:22 zien we dat er geen onderscheid is. We hebben allemaal gezondigd en missen de heerlijkheid van God. En we worden ook allemaal om niet gerechtvaardigd, door de verlossing in Jezus Christus. En laat nu onderscheid precies de grond van oordelen zijn. Wanneer we oordelen, maken we onderscheid. We plaatsen onszelf boven of onder de ander op grond van een aantal kenmerken. We beschouwen onszelf als beter of slechter dan de ander op basis van een eigen maatstaf.

De Bijbel maakt daar korte metten mee: er is geen onderscheid tussen slaaf en meester, niet tussen man en vrouw, en niet tussen Jood en Griek (zie Galaten 3:28). Dat was in die tijd een werkelijk revolutionaire boodschap! En misschien nog steeds wel. Als je het in woorden van deze tijd zou plaatsen, krijg je zoiets als: De manager is niet meer dan de medewerker. De voorganger niet meer dan het gemeentelid. De man niet meer dan de vrouw. En de Nederlander niet beter dan iemand van welke buitenlandse afkomst dan ook.

Zelfs als we deze woorden onderschrijven, en dat doen veel mensen, zien we vaak dat gelijkwaardigheid maar weinig wordt toegepast in de praktijk. En dat is vanwege onze voortdurende behoefte aan oordelen en ordenen, onze behoefte aan ranking, weten we waar we staan ten opzichte van de rest. Gelijkwaardigheid is het besef dat ieder mens uniek is, een geliefd kind van God en dat er bij Hem geen onderscheid is. Sterker nog, Hij heeft een voorliefde om het gebrokene te herstellen en tot getuigenis te stellen. Hij kiest wat voor de wereld dwaas is uit om de wijzen te beschamen (zie 1 Korinthe 1:27).

Als we dit binnen onze kerk willen toepassen, betekent dat dus een wezenlijk andere manier van kijken en omgaan met processen. Als je je bewust bent van ieders eigenheid en hoe God dat wil gebruiken, zul je minder vastomlijnde taken en ambten hebben, en veel meer op zoek gaan naar hoe je de taken kunt matchen bij de gaven en talenten van mensen. Als je gelijkwaardigheid toepast, is elke stem binnen de gemeente belangrijk en niemand te klein of te onervaren (naar onze meetlat) om mee te praten. Als je gelijkwaardigheid belangrijk vindt, heb je oog voor de behoeften van de leiders omdat jij weet dat ze net als ieder ander soms een luisterend oor en toerusting nodig hebben.

En zo kan ik nog veel meer voorbeelden noemen. Hoe je dat op een goede manier organiseert, lees je in mijn boek Samensturing in de kerk, waarover morgen meer.