Een kerk die niet oordeeltVoorbeeld

Terughoudendheid betrachten

Ik vind dit echt een buitengewoon interessant principe, wat we hier vinden in Mattheüs 7:6 (HSV): "geef het heilige niet aan de honden, werp uw parels niet voor de zwijnen..." . Wat betekent dat, in dit verband?

We leven in een maatschappij waarin alles maar gezegd en op social media gedumpt wordt. En ook in de kerk of familiekring vinden we het soms maar wat belangrijk dat iedereen onze standpunten kent en liefst het er ook mee eens is natuurlijk. Ook dit komt voort uit onze behoefte om te oordelen en goed bevonden te worden. Je hebt vast wel eens iemand ontmoet die voortdurend zijn standpunten ten toon spreidt. Helpt je dat om je te verbinden met die persoon of juist niet? Meestal niet, hè?

Ik denk dat dit gedeelte ons wil zeggen dat we voorzichtig moeten zijn met maar met iedereen te delen wat in ons hart leeft, altijd maar onze mening te geven of maar in het wilde weg ook goede getuigenissen op mensen te gooien die het nog niet kunnen horen.

Als het gaat om wat er in ons hart leeft, is dat iets wat we met een kleine vertrouwelijke kring mogen delen. We hebben wijsheid nodig om in dit kwetsbare gebied van ons leven biddend en vertrouwelijk op te trekken met broeders en zusters die niet oordelen, maar ons helpen de splinters te ontdekken en te verwijderen.

Als het gaat om onze mening, mogen we ons wel eens wat vaker afvragen in hoeverre het noodzakelijk is dat we onze standpunten delen. We kunnen ons afvragen hoe de ander hiermee gediend is of hoe het, bijvoorbeeld in de kerk, het gezamenlijk doel dient. Onze mening delen is niet een doel op zich. De Bijbel spreekt er vaak over dat we best wat voorzichtiger mogen zijn met onze woorden, omdat ze kracht hebben. Vraag je bijvoorbeeld af hoe vaak je ja hebt gezegd en nee gedaan. Of beloofd voor iemand te bidden en het niet hebt gedaan. Terughoudendheid betrachten is hier wijs. Als je ja zegt, laat het dan ook ja zijn. Als je dat niet volmondig kunt zeggen en nakomen, is het soms beter om nog even niets te zeggen.

Zelfs met de goede boodschap kunnen we soms volledig de plank misslaan, vooral als we in de overtuigmodus belanden. ‘Dit is zo geweldig, ik snap niet dat je dat niet begrijpt!’ Wat zeg je dan eigenlijk? Mijn perspectief is beter dan het jouwe. Dat is niet wat Jezus deed. Hij was er gewoon. Hij stond naast degene die zijn hulp kon gebruiken. Hij oordeelde niet en overtuigde niet. Hij was zo volledig aanwezig en liefdevol dat er als vanzelf een beweging in het hart van mensen kwam. Denk bijv. aan Zacheüs, bij wie Jezus ging eten en waar Hij echt met geen woord gerept had over de corruptie van Zacheüs, maar door de confrontatie met zoveel goedheid, een principe dat we al eerder tegenkwamen, kon het kwade gewoon geen stand houden.

Dus overwin het kwade door het goede te doen. Laat je ja echt ja zijn. Als je je gaat realiseren hoe ingewikkeld en impactvol dit werkelijk is, ga je vanzelf meer terughoudendheid betrachten en meer op zoek in je eigen hart en denken.

In welke situatie trek je te snel je mond open? Waarom doe je dat? Wat zou een betere weg zijn?