Een kerk die niet oordeeltVoorbeeld

Waarom is het zo erg?

Waarom is het eigenlijk zo erg om te oordelen? We moeten toch wel het goede nastreven en het kwade mijden en anderen daarin voorgaan? Zeker, maar het is wel belangrijk dat we hierin onze plaats kennen. De Enige die rechtvaardig over ons kan oordelen is de Heer. Hij kent ons van binnen en buiten, van voor onze geboorte, Hij kent ons heden, ons verleden, onze toekomst, Hij weet wat in ons hart leeft en wat goed voor ons is. Wij als mensen hebben niet het vermogen om dit volledig te overzien en daarom mogen we niet op Gods stoel gaan zitten.

Wat een geweldige lessen zitten er in het Bijbelgedeelte van vandaag! Als we de wet der liefde lezen, zien we dat Jezus het wederom totaal omkeert. Heb je vijanden lief, doe goed aan wie je haten. Nou, dat gaat niet heel goed samen met oordelen, toch? Wat we ons vaak niet realiseren is dat Jezus hier, zoals zo vaak, een wet neerlegt die ècht werkt! Heb je wel eens goed gedaan aan iemand die jou slecht behandelde? Kon hij of zij daarna nog doorgaan met jou slecht behandelen? Meestal niet, want de meeste mensen hebben een intern verantwoordingssysteem waarmee ze gedrag goedpraten voor zichzelf. En als mensen hen goed behandelen, wordt dit systeem in de war geschopt.

Maar als we blijven oordelen, zullen we geoordeeld worden (zie Lukas 7:37 e.v.), als we veroordelen, zullen we veroordeeld worden. Als we niet bereid zijn los te laten, zullen we zelf ook vast blijven zitten. We denken bij die woorden ‘oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt’ vaak aan God die ons zal oordelen. Maar wat hier beschreven is, is ook een psychologische wet. In Mattheüs 7:1-7 zien we: met de maat waarmee u meet, zult u gemeten worden. Ben jij kritisch en veroordelend, dan zul je door anderen ook kritisch bekeken worden. Ben jij iemand die moeilijk loslaat en steeds maar oude koeien uit de sloot haalt, dan zullen mensen zich jouw fouten ook veel langer herinneren.

Zo ontdekte ik dat het schrijven over oordelen, wat ik doe in dit leesplan, door sommige mensen ook als oordeel wordt ervaren. Interessant hoe dat werkt, niet? Ik heb daarom wel mijn best gedaan om de grootste stelligheden eruit te halen.

En het omgekeerde is ook waar: als je dus iemand tegenkomt, of misschien ben je zelf wel zo iemand, die kritisch en veroordelend is, ga er dan maar vanuit dat hij of zij zelf ook eerder veroordeeld is door anderen. Niet goed genoeg bevonden, uitgestoten of uitgesloten misschien wel. Misschien door ouders, door mensen in de kerk, vroeger op school toen ze gepest werden. Oordelen is echt een vloek die generaties meegaat en dus al zijn herkomst heeft in de Hof van Eden.

We zullen de komende dagen gaan ontdekken hoe je die vloek doorbreekt. Vandaag wil ik je vragen om, als iemand voortdurend kritisch en oordelend is, je in gedachten te houden dat dit iemand is die zelf veroordeeld is of zich veroordeeld voelt. En probeer dan goed te doen aan hem of haar, je zult merken dat het makkelijker wordt en dat het werkt.

Ben jij zelf degene die vaak kritisch is, denk dan eens terug aan een situatie waarin je zelf kritisch werd bejegend of je veroordeeld voelde. Hoe was dat? Vraag God je pijn en verdriet daarover te genezen en je te helpen om niet langer te oordelen.