Hoe gaat het met je ziel?Voorbeeld

Waar vindt mijn ziel houvast?

Onlangs had ik een ervaring tijdens een vlucht die diepe indruk op me maakte. Ik zat in een vliegtuig van Seattle naar LA. Een paar minuten voor we zouden landen kwamen we terecht in de ergste turbulentie die ik ooit had meegemaakt. Het was angstaanjagend. Ik heb wel een aantal nare vluchten meegemaakt, maar deze keer was de turbulentie van een heel ander niveau. Het vliegtuig viel minstens een paar honderd meter recht naar beneden en begon vervolgens op en neer te schudden. Drankjes werden gemorst, mensen schreeuwden en zelfs het cabinepersoneel was in paniek.

De man naast me zag eruit als een belangrijke directeur met veel gezag; maatpak, laptop en zijn manier van doen. Voordat we opstegen was hij al druk aan het typen en door de manier waarop hij mij aankeek liet hij merken niet bepaald gecharmeerd te zijn van mijn gescheurde spijkerbroek en hoodie.

Maar in een paar seconden veranderde de directeur van vastbesloten en gereserveerd, naar iemand die tekeer gaat als een angstig jankende poedel. Ik zag zijn knokkels helemaal wit worden van het knijpen in de armleuningen. Zijn gejammer werd luider bij elke schok en val.

Ik kan hem niet te zeer bekritiseren, we waren allemaal bang. Maar, iemand had me ooit verteld dat er nog nooit een vliegtuig is neergestort als gevolg van turbulentie. En ik denk dat ik hem geloofde. Bovendien, de turbulentie kwam op het moment dat ik bezig was met een preek en mijn voorstudie leverde echt veel op. Ik had een oprecht moment met God. Dus, misschien was dit die ene keer in mijn leven dat ik de emotioneel stabiele persoon was in de situatie. Uiteindelijk landden we veilig en alle passagiers klapten spontaan.

De dagen die volgden dacht ik na over die ervaring. Niets helpt beter dan volslagen hulpeloosheid om je te laten nadenken over waaraan je ziel zich vastklampt en waardoor je je veilig voelt.

De logische weg naar dat gevoel van veiligheid is meer controle. Het gaat dan om nadenken over onvoorziene omstandigheden en voorzien in oplossingen voor elke denkbare situatie. Maar die logica zet ons op een dwaalspoor. Werken of plannen is niet slecht natuurlijk, maar zelfbedachte veiligheid is uiteindelijk een illusie.

Waarom was ik zo vredig tijdens die vlucht? Wat hielp mijn ziel om te vertrouwen en te ontspannen, zelfs toen de omstandigheden om me heen angstaanjagend waren? Simpelweg dit: Ik wist dat God alles onder controle had met betrekking tot mijn ziel. Ik wist dat mijn leven in Zijn handen veilig was. Mijn ziel kon zich vasthouden aan Hem, ondanks de turbulentie of waanzin waarmee ik geconfronteerd werd.

In de eeuwenoude geschriften van Jesaja zei God al tegen Israël: “Alleen door naar Mij terug te keren en op Mij te wachten, kunt u worden gered. In rust en vertrouwen ligt uw kracht.” (Jesaja 30:15 HTB)

Onze ziel vindt geen hulp in controle, maar in het zich wenden tot God; niet in garanties van buitenaf, maar in innerlijk vertrouwen. Onze hoop is in God. We hebben toegang tot ware rust, redding en kracht door onze ziel toe te staan vast te houden aan Hem.

Dat betekent niet dat onze gedachten en emoties nooit op en neer zullen gaan. Dat zal blijven gebeuren. Ik zal misschien nooit meer die emotioneel stabiele persoon zijn in een situatie. Maar ondanks turbulentie van buitenaf is onze ziel veilig. Onze ziel vindt hulp en kracht in God.

Reageer

Hoe voel je je, of reageer je, wanneer je geen controle meer hebt op delen van je leven?

Hoe gemakkelijk is het voor jou om God te vertrouwen? Zijn bepaalde gebieden moeilijker dan andere?

Waarom brengt het vertrouwen dat God alles onder controle heeft meer vrede in je ziel, dan wanneer je zelf probeert alles onder controle te krijgen?