Hoe gaat het met je ziel?Voorbeeld

Wanneer voelt mijn ziel zich thuis?

Ik heb drie kleine kinderen. Helaas, multitasking is niet mijn sterkste kant, zeker wanneer de vele “taken” opduiken in de vorm van zeer energieke en beweeglijke menselijke wezentjes. Ik ben dan wel eens geneigd ze uit het oog verliezen. Om die reden is het in ons gezin een van mijn belangrijkste taken onze kinderen van hun kindertijd te laten genieten. Chelsea zorgt er tegelijkertijd voor dat ze het ook daadwerkelijk overleven.

Een tijd geleden liep Chelsea een virus op dat haar energieniveau dramatisch deed dalen, een paar maanden lang. Ze was niet in staat alle kindgerelateerde dingen te doen waar ze zo goed in is (en die ik zo geweldig goed weet te vermijden). Dat betekende dat ik voorzichtig, ongemakkelijk en amateuristisch de dingen deed die ik niet gewend was te doen. Je weet wel, de was en de afwas. En het opruimen van lichamelijke afscheidingen die kinderen willekeurig produceren.

In alle eerlijkheid: grootouders, vrienden, kindermeisjes, oppassers en kleine oude dametjes die me niet kenden, maar me zagen worstelen in de supermarkt, hebben me ook geholpen. Heel veel. Maar laat het duidelijk zijn, ik kwam ver buiten mijn comfortzone terecht. En ik merkte ook dat ik vertrouwd begon te raken in dingen die ik voorheen altijd probeerde te vermijden.

Op de een of andere manier merk ik dat je niet erg onder de indruk bent. Oordeel niet te hard over mij, we hebben allemaal onze zwakheden. De mijne zijn toevallig eigenaardiger dan die van jou.

Hier is mijn punt: we vertonen de natuurlijke neiging om oncomfortabele, onbekende en vreemde situaties te vermijden. Maar, eenvoudig omdat iets niet gemakkelijk is voor je, betekent niet dat je het daarom ook moet vermijden.

Wanneer het gaat om het onderzoeken van onze ziel, merk ik dat veel mensen zich ongemakkelijk voelen. Ze voelen zich ongemakkelijk en zijn ongerust wanneer ze geconfronteerd worden met authentieke zelfreflectie. Jezelf openstellen voor reflectie, door jezelf of anderen; onder ogen zien wat van binnen niet op orde is, klinkt afschuwelijk. Dus wordt het onderzoeken van de ziel tegen elke prijs vermeden—precies wat ik deed met huishoudelijke taken.

En jij? Wanneer heb jij voor het laatst onderzoek gedaan naar de staat van jouw ziel? Hoe gemakkelijk stel jij onthullende vragen met betrekking tot de gezondheid van je binnenste ik?

God wil ons vrede, stabiliteit, vreugde en hoop geven, meer dan we ons kunnen voorstellen. Om dat te laten gebeuren zullen we moeten leren omgaan met lastige vragen. Vragen over onze gevoelens, onze gedachten, onze angsten, onze motieven en onze benodigdheden. Vragen die niet eenvoudig te beantwoorden zijn; niet alleen omdat de antwoorden ongrijpbaar zijn, maar ook omdat de antwoorden beschamend zijn. Vragen, die onthullen wat ons pijn doet en ons belemmert, ook als er veel moed voor nodig is om te leren omgaan met wat we ontdekken.

De apostel Johannes schreef dit naar een van zijn vrienden: “Mijn vriend, ik bid dat het u in elk opzicht goed mag gaan, ook wat uw gezondheid betreft. Ik weet dat ik mij over uw omgang met God geen zorgen hoef te maken” (3 Johannes 1:2). Ik geloof dat hij uitdrukking gaf aan Gods verlangen voor ieder van ons: dat onze ziel gelukkig, gezond en heel is.

God is toegewijd, niet zozeer aan ons gevoel van geluk—dat vaak vluchtig is en subjectief—maar aan ons welzijn. En dat welzijn begint van binnenuit. Dus wees niet te bang, te druk of zelfs te onzelfzuchtig om aandacht te schenken aan je ziel. Je zult blij zijn dat je het gedaan hebt.

Reageer

Praat jij gemakkelijk met andere mensen over je gevoelens, pijn, dromen en verlangens? Indien niet, wat is de reden dat het zo moeilijk is voor je?

Waarom denk je dat mensen vaak wachten tot hun ziel in een crisismodus is beland, voordat ze eraan gaan werken? Heb jij ook de neiging om dat te doen?

Neem even de tijd om na te denken over de staat van het innerlijke; je ziel. Wat zijn drie specifieke angsten, gevoelens, aannames, of onzekerheden die op jou van invloed kunnen zijn?