Jezus en splagchnizomaiVoorbeeld

Jezus en de discipelen gaan ‘er even tussenuit’. De discipelen zijn net teruggekomen van hun stage in de wereld, waarbij ze veel hebben meegemaakt en wonderen hebben gedaan. Wat hebben ze elkaar en Jezus veel te vertellen. Maar ze hebben ook net gehoord dat Johannes de Doper is vermoord. Velen kenden Johannes persoonlijk goed. Wat een schok en wat een verdriet. Wat zullen er veel vragen zijn geweest.

Jezus stelt voor om even met elkaar naar een rustige plaats te gaan. Even weg van alle drukte, en de grote groepen mensen die hen steeds opzoeken. Ze stappen in een boot en varen naar een rustige plek. Heerlijk… even tot rust komen samen. Maar… als ze uit de boot stappen, staan er alweer mensen. Ze hebben gehoord waar Jezus naar toe ging en zijn weer gekomen, ze komen letterlijk uit de dorpen gerend op zoek naar Jezus.

Ik kan me voorstellen dat de discipelen baalden. Daar ging hun team-uitje, hun mini-vakantie… Misschien waren ze geïrriteerd en hadden ze het liefst al die mensen weggestuurd, of waren ze gewoon weer terug de boot in gestapt, lekker rustig het meer op. Weg bij al die drukte, even tijd voor zichzelf.

Maar Jezus zag de menigte en voelde splagchnizomai. Hij zag dat ze ‘als schapen zonder herder waren’. Een beeld dat vaak in de Bijbel terugkomt als het gaat om mensen die zoeken naar richting, onderwijs, een voorbeeld, leiding. Jezus kiest ervoor om deze mensen niet weg te sturen, maar ze te geven waar ze naar zoeken: Hij leert, onderwijst en geneest. De Goede Herder in actie.

Vraag/gedachte
Wil jij splagchnizomai voelen? En mag dat je plannen in de war gooien? Mag het je wat kosten van je comfort en planning als je ziet en voelt wat een ander nodig heeft?