Als de wanhoop je nabij isVoorbeeld

Worstelen met wonderen

Wonderverhalen. Als kind vond ik ze prachtig. Wat heerlijk dat Jezus mensen beter maakt! Als volwassene kwamen er meer vragen: waarom deze mensen wel en anderen niet? En als zieke, kunnen zulke verhalen zomaar een worsteling worden. Aan de ene kant voel je dat verlangen om zelf te genezen en geven deze verhalen hoop. Hoop dat zoiets ook nu nog kan. Aan de andere kant kunnen ze je flink wanhopig maken: ik bid al zo lang, ben nog steeds ziek. Hoort God mijn gebeden wel? Ziet God me wel?

In de tekst van vandaag lezen we over een serie genezingen: een vrouw die aan bloedverlies lijdt, een meisje dat gestorven is, twee blinden en iemand die bezeten is door demonen en niet kan praten. Wat hebben al deze mensen gemeen? Het waren allemaal mensen die er in de maatschappij van toen niet bij hoorden, die uitgesloten waren van deelname aan de maatschappij, niet meetelden. Zo anders dan dat Koninkrijk waar Jezus over spreekt: een Koninkrijk waar iedereen gezien wordt!

Jezus doet hier iets veel groters dan mensen lichamelijk genezen: Hij ziet deze mensen, Hij schept ruimte voor hen, Hij geeft hen weer een plek in de maatschappij door hun genezing. Ze kunnen weer meedoen. Ik denk dat de soms eenzijdige focus op lichamelijke genezing geen recht doet aan deze verhalen. Ook in die tijd werd niet iedereen op de wereld genezen en gingen er mensen dood. Dat roept de vraag op waarom niet iedereen genas als dat Jezus' bedoeling was? Het gaat hier, denk ik, om iets groters: mensen aanraken die door anderen als tweederangsburgers gezien werden. Jezus ziet hen. Hij laat hen zien dat ze voor Hem van waarde zijn. Dat Zijn Koninkrijk anders is. Daar word je gezien!

Misschien ben jij wel langdurig ziek of kamp je met psychische problemen en voel je je ook buitengesloten in de maatschappij. Kun je vaak niet meedoen. Word je niet begrepen door anderen. Misschien voel je je geen heel mens, minderwaardig. Ja, dáár gaan deze verhalen over. Over Jezus die mensen ziet die voor anderen onzichtbaar zijn. Jezus die hen weer heel maakt. Mens maakt. Die hen erbij roept. Hen toekomst geeft. In Zijn Koninkrijk is er ruimte voor iedereen. Sterker nog: wie nakomt gaat voorop. Ook jij wordt door Hem gezien. In al je kwetsbaarheid. In al je leed. Hij schept ruimte voor je. Hij roept je erbij. Heel worden, mens zijn, zoals God je als mens bedoelt, kan ook zonder lichamelijke genezing. Dat is moeilijk. Dat is een worsteling. Want die vraag blijft in je hoofd echoën: maar Jezus, als U het kunt, waarom geneest U niet? Misschien worden we pas een heel mens, als we die vraag los kunnen laten. Als we kunnen gaan staan in de ruimte die Jezus voor ons schept. Als we weten dat we door Hem gezien worden, als niemand anders ons ziet. Aangeraakt worden als anderen ons buitensluiten. Gehoord worden als anderen ons monddood maken. Misschien worden we pas een heel mens als we weten dat Jezus onze ogen opent en ons leert zien. Als we weten dat we eerst moeten sterven, zodat Jezus ons weer op kan wekken uit de dood: sterven aan onze angsten, onze angst om te leven, met misschien wel ziekte of fysieke beperkingen, angst voor lijden en voor sterven. Ja, als we zover kunnen komen in ons leven, dan zijn we een genezen mens. Heel gemaakt. Zelfs als we niet genezen.

Gebed:

Eeuwige God,

Ik sluit mijn ogen

om U te zeggen wat ik voel.

Het is moeilijk om woorden te vinden,

als ziekte het leven beheerst.

Ik begrijp het niet.

Ik heb vragen.

Ik voel me machteloos.

Ik vraag U: 

Omarm me met Uw liefde 

in al mijn angsten en onzekerheid.

Maak me een heel mens in Jezus’ naam.

Heer, geef vertrouwen 

om de toekomst tegemoet te gaan,

hoe die er ook uit zal zien.