Als de wanhoop je nabij isVoorbeeld

Een zachte bries

De vorige overdenking eindigde in stilte. Geen antwoorden. Niets dan stilte. De schreeuw die bleef hangen: "God waar bent U dan in mijn wanhoop?" Het doet me denken aan dit verhaal over Elia. Elia de grote profeet. Hij wordt achterna gezeten, is zijn leven niet zeker. Hij is moe. Hij wil dood. Hij ziet het niet meer zitten. Een depressieve bui. Hij trekt de woestijn in en verstopt zich uiteindelijk in een grot. God vraagt Elia wat hij daar doet.

En dan zien we iets wonderlijks. Er komt een windvlaag en een aardbeving en dan vuur. Allemaal grote symbolen. De Baäl aanhangers in die tijd dachten dat God in deze natuurmachten, in deze oerkrachten, was. Maar daar is God niet. Waar is Hij wel? Hij is in het suizen van een zachte bries als al het natuurgeweld voorbij is. Ja, in die oorverdovende stilte, na al die immense krachten. Daar waar we het misschien het minst verwachten. Daar is God. Daar laat God weten dat Hij er is.

Het leven kan aanvoelen als die storm. De wind kan om ons heen razen. Het voelt vernietigend. Zoals Psalm 88. Dat gevoel. Maar het is in die woordeloze stilte dat we mogen ontdekken dat God niet de storm is, niet de wind, niet het vuur. Niet die ziekte die ons treft. Niet de depressie die ons leven tot wervelstorm maakt. We mogen ontdekken dat Hij bij ons is, ook als die storm in ons leven woedt. Dat Hij ons vasthoudt. Dat Hij de stille fluistering in ons hart is, die we misschien pas weer horen als het geraas van de storm voorbij is. 

Zit je in die storm? Heb geduld. Laat het uitrazen. God laat jou niet los! Hij is daar met jou!

Gebed:

God,

Soms voelt het leven 

als een verzoeking,

een woestijn, dor en droog.

Een vernietigende storm. 

Ben ik uitgeput en moe.

Help me steeds weer

terug te keren naar de Bron,

te putten van het Levend Water,

te komen, te drinken,

en rust te vinden bij U.