Doeltreffend bidden - deel 2Voorbeeld

Krachtig bidden

‘(...) om samen met mij te strijden in de gebeden tot God voor mij.’ (Romeinen 15:30, HSV).

Alle krachtige gebeden putten een mens uit. Oprechte voorbede is een offerande, een voortzetting van Golgotha, een aanvulling op wat ontbreekt aan de verdrukkingen van Christus (Kolossenzen 1:24b). Dit was de overtuiging van dr. J.H. Jowett. Jezus heeft vele machtige werken verricht zonder uiterlijke blijk van inspanning, maar ‘Hij heeft met luid geroep en onder tranen gebeden en smeekbeden geofferd aan Hem Die Hem uit de dood kon verlossen’ (Hebreeën 5:7). De voorbede van onze Heere was voor Hem een bediening die Hem veel moeite kostte, en dat is het ook voor een ieder die zijn voorbeeld daarin volgt.

Voorbede is geen dromerige fantasie die je een warm gevoel geeft door een aangename emotie. In plaats daarvan wordt het gepresenteerd als een ‘worsteling’, een ‘strijd’. ‘(...) die [Epafras] altijd voor u strijdt in de gebeden’ (Kolossenzen 4:12). Wat zijn onze zwakke gebeden dan een schrale afspiegeling van Epafras’ voorbeden!

Hetzelfde woord wordt gebruikt voor de man die zich zo inspant dat hij volkomen uitgeput raakt (Kolossenzen 1:29) of iemand die zich inspant in de arena om de begeerde prijs in ontvangst te kunnen nemen (1 Korinthe 9:25). Het beschrijft de soldaat die vecht voor zijn leven in de strijd (1 Timotheüs 6:12) of de man die zich inspant om zijn vriend te redden uit gevaar (Johannes 18:36). Het schildert de bittere ernst van iemand die niet verloren wil gaan (Lukas 13:24). Maar de grootste betekenis blijkt uit de tragedie van Gethsémane. ‘En Hij kwam in zware zielenstrijd en bad des te vuriger’ (Lukas 22:44). Het was een doodsangst die veroorzaakt werd door zijn identificatie met en het verdriet over de zonden van een verloren wereld.

Ware voorbede kost veel. Onze Heere gaf eerst Zichzelf en bad daarna voor zijn moordenaars. Hij kon niets anders voor hen doen. Vragen wij God iets waarin wij zelf zouden kunnen voorzien? Is het wel voorbede of moeten we eerst met lege handen staan? Ware voorbede vraagt het offer en de toewijding van alles wat we zijn en hebben. 

Hebben wij onszelf en alles wat we kunnen al gegeven ten behoeve van hen voor wie wij voorbede doen? Of kosten onze gebeden geen moeite?