Strijd in je denken overdenkingenVoorbeeld

Positief geloof

En hij heeft tegen alles in gehoopt en geloofd dat hij een vader van vele volken zou worden, overeenkomstig wat gezegd was: Zo zal uw nageslacht zijn. En niet verzwakt in het geloof, heeft hij er niet op gelet dat zijn eigen lichaam reeds verstorven was – hij was ongeveer honderd jaar oud – en dat ook de moederschoot van Sara verstorven was. En hij heeft aan de belofte van God niet getwijfeld door ongeloof, maar werd gesterkt in het geloof, terwijl hij God de eer gaf. Hij was er ten volle van overtuigd dat God ook machtig was te doen wat beloofd was. - Romeinen 4:18-21

Hoe vaak ik het ook lees, het verhaal van Abraham blijft me verwonderen. Het is niet alleen de geboorte van een zoon toen Abraham al honderd jaar oud was. Dat is een wonder. Maar net zo bijzonder is het feit dat hij vijfentwintig jaar wachtte op de vervulling van de belofte. Hij was vijfenzeventig toen God hem een zoon beloofde.

Zou iemand van ons God geloven en dan vijfentwintig jaar in verwachting van de vervulling kunnen leven? De meeste mensen zouden waarschijnlijk zeggen: ‘Het was zeker toch niet God die sprak’, ‘God zal vast iets anders hebben bedoeld’ of ‘Ik moet ergens anders heen om een nieuw woord van God te ontvangen.’

Sara en Abraham hadden het ook moeilijk om aan die belofte vast te houden. In een poging de belofte te laten uitkomen, zorgden ze ervoor dat Abraham bij Sara’s dienstmaagd Hagar een zoon verwekte. God liet hem echter duidelijk weten dat deze zoon niet de vervulling was van Zijn belofte aan Abraham. Ik ben van mening dat hierdoor de echte zoon van de belofte nog langer op zich liet wachten.

Ongeduldig als we zijn, nemen we de zaken vaak in eigen hand. We krijgen zomaar een ‘lumineus idee’ – onze eigen plannetjes – waarvan we hopen dat God die wil zegenen. Maar het zijn plannen die de deur naar verwarring en chaos openzetten. Vervolgens moeten we afrekenen met de gevolgen van onze eigen lumineuze ideeën, waardoor ons wonder vertraging oploopt.

Toen Mozes afdaalde van de berg Sinaï nadat hij de tien geboden van God had ontvangen, zag hij de verdorvenheid van de Israëlieten die ongeduldig waren geworden. Mozes werd woedend en smeet de stenen tafelen, waarop God de geboden had geschreven, aan stukken. Natuurlijk kunnen we ons Mozes’ woede voorstellen, maar we lezen nergens dat het een boosheid was die van God kwam. Daarom moest Mozes de berg opnieuw beklimmen en weer wachten tot God de tien geboden weer op nieuwe stenen tafelen zou schrijven. Misschien was Mozes even opgelucht na zijn uitbarsting, maar het veroorzaakte een boel extra arbeid. Dat is een goede les voor ons. Laten we eerst bidden en overeenstemmen met Gods plan, in plaats van eerst een plan maken en dan bidden om dat plan te laten slagen. 

Het is vaak erg moeilijk om God te geloven en jaar na jaar vast te houden aan wat Hij heeft beloofd.

Na de diensten waarin ik voorga, komen er vaak mensen naar me toe met hun verdrietige verhalen. Ik moedig hen aan om positief te zijn en opgewekt. Sommige mensen hangen aan mijn lippen, knikken veelbetekenend, lachen me zelfs toe en spreken dan het meest negatieve woord uit dat bestaat: ‘Maar…’ Met dat ene woord ontkennen ze alles wat ik heb gezegd. Dat is niet in de geest van Abraham.

In de Bijbel staan beloften, hoop en bemoedigingen. God belooft het goede aan wie Hem dienen. Ondanks de moeite in onze omstandigheden – en sommige mensen gaan echt door verschrikkelijke situaties – belooft God ons toch het goede. Ons idee van goedheid is echter niet altijd hetzelfde als dat van God. Onmiddellijk krijgen wat we willen is wellicht niet het beste voor ons. 

De Heer kiest ervoor om ons goed te doen en ons gelukkig te maken; de duivel kiest ervoor om ons slecht te behandelen en ons ellendig te laten voelen. We kunnen geduld oefenen en in Gods beloften blijven geloven of we kunnen toestaan dat de boze ons van alles influistert en ons op een dwaalweg brengt.

Velen van ons hebben het feit genegeerd dat God de initiatiefnemer is van wonderen. Hij is gespecialiseerd in het uitvoeren van het onmogelijke: Hij gaf de onvruchtbare Sara een zoon; Hij opende de Rode Zee voor de Israëlieten zodat ze over het droge konden oversteken; Hij doodde Goliath door één enkele steen uit een slinger. Dat zijn wonderen. Dat is de Heilige Geest in actie, die de natuurwetten trotseert (hij heeft deze wetten ingesteld, dus kan Hij ze ook omzeilen).

Hebreeën 11 is een hoofdstuk over geloof en mensen van God die het waagden om Gods beloften te geloven. ‘Zonder geloof is het echter onmogelijk God te behagen. Want wie tot God komt, moet geloven dat Hij is, en dat Hij beloont wie Hem zoeken’ (vers 6). 

Als je nadenkt over deze tekst, kan het zomaar zijn dat de duivel je toefluistert: ‘Ja, dat klopt. Dat waren bijzondere mensen. Maar jij ben niets bijzonders. God zal zoiets heus niet voor jou doen. Waarom zou Hij?’

Dat is een duivelse leugen – een leugen die veel te vaak wordt aangenomen. God houdt van ieder van ons. In de Bijbel staat dat Hij onze Vader is. Een goede vader vindt het heerlijk om goede dingen voor zijn kinderen te doen. God wil goede dingen doen voor jou en mij.

Verwacht een wonder in jouw leven. Verwacht vele wonderen.

Een positief geloof in Gods beloften zal een opbrengst geven omdat de beloften komen van de Goede God. Weiger het op te geven. Je zult zien dat je positieve geloof resultaat zal geven.

Lieve Vader in de hemel. Vergeef mijn gebrek aan geloof. Vergeef me dat ik satan toesta me te misleiden of me te laten denken dat ik waardeloos ben en het niet waard ben om Uw wonderen te zien. Ik ben het wél waard omdat U mij waardig hebt gemaakt. U bent de God van het onmogelijke. Ik vraag U me te helpen om op U te wachten en het nooit op te geven. In de naam van Jezus Christus mijn Heer, bid ik dit. Amen.