Alles over de hemel - verdrietVoorbeeld

Dit beeld, dat gemaakt is door Albert György, heet 'Melancholie', en staat bij het Meer van Genève in Zwitserland. Het vat rouw samen. (Gebruik van foto met toestemming overgenomen, mag niet gekopieerd worden).

Mensen vragen zowel direct als indirect: "Ben je er al overheen?" Het is erg schokkend als je zelf deze vraag krijgt. Een week na het overlijden van haar man had ik een jonge, rouwende schoondochter in onze kerk die me vertelde dat er op dat moment (ja, na 1 week al) kerkleden waren die impliceerden dat ze 'er wel snel overheen zou zijn'. Christenen voelen zich vaak schuldig, of anderen neigen hen ertoe zich schuldig te voelen, over een langdurige periode van rouw en tranen. Sommige welbedoelende kerkleden proberen een geforceerde geestelijkheid op te dringen omdat ze vinden dat we 'ernaar moeten leven'. Waarom? Omdat blijkbaar de troost van de Geest genoeg moet zijn om tranen te drogen. Maar het is juist zo dat tranen pas worden uitgewist in de hemel.

Ik oordeel niemand. Ontelbare keren heb ik die steen in mijn maag gehad als ik een rouwende persoon of familielid moest bezoeken, uitroepend naar God: "Alstublieft, geef me woorden." Het is moeilijk en we weten vaak niet wat we moeten zeggen. Een van de meest behulpzame momenten voor Gill en mij was toen onze vriend Rob Parsons ons kwam bezoeken. Hij luisterde ongeveer anderhalf uur en gaf geen advies, vertelde ons een kort verhaal. Maar hij huilde met ons mee, en zei het meest betekenisvolle wat iemand kan zeggen: "Ik heb geen wijze woorden en zelfs mijn gebed onderweg hierheen was niet zo wijs. Het enige wat ik kon bidden was: 'Heer laat me ze geen pijn doen.'"

Woorden kunnen af en toe helpen, maar vaak zijn ze neutraal, en soms kunnen ze schade aanrichten (zoals "Ben je er al overheen?") Maar wat we allemaal wel kunnen doen is in onze aanwezigheid huilen met hen die huilen. Onze aanwezigheid en onze tranen zeggen meer dan woorden kunnen zeggen.

Goede en toepasselijke woorden zijn als gouden appels op zilveren schalen (Spreuken 25:11, HTB)