Start hier | De eerste stappen met JezusVoorbeeld

Marcus 6-7 | Gezonden om te dienen

We lezen vandaag in Marcus 6 en het is tijd om aan de wedstrijd te beginnen. Het volgen van Jezus was nooit bedoeld om slechts op de reservebank te zitten. Nu staan de leerlingen op het punt om wat speeltijd te krijgen.

Dat geldt ook voor jou. Als je Jezus volgt, ben je geroepen om te dienen, er zijn geen uitzonderingen. Als je geen gelovige bent, ben je uitgenodigd. Maar onthoud dat je niet bent uitgenodigd om je aan een instituut te binden, je bent geroepen voor een beweging. 

Wat betekent dat voor de leerlingen? Ze staan op het punt om dat te ontdekken. Marcus 6, vers 7:

“Op een dag riep Jezus de twaalf bij Zich. Hij stuurde hen er twee aan twee op uit en gaf hun macht om boze geesten te verjagen.”

Merk op dat Jezus ze uitzendt. Bediening wacht niet op mensen die binnenkomen, bediening gaat eropuit waar er nood is. En Hij zendt ze uit twee aan twee - bediening is een teamsport. Hij geeft hen ook autoriteit - het gezag van God om eropuit te gaan. 

En Hij geeft hen instructies. Vers 8:

“Ze mochten niets meenemen voor onderweg, behalve een stok. Geen brood, geen tas en geen geld. Zelfs niet een extra paar sandalen of schone kleren.”

Dus hun eerste zending is een les in geloof. Geen voorzieningen - alleen maar geloof. De instructies zijn echter niet elke keer hetzelfde. Later zal Jezus hen op een andere zending sturen met voorzieningen. Zending is geen formule of een recept, het is een avontuur. Het geheim is om elke keer de aanwijzingen van de Heer te ontvangen. Jezus volgen betekent instructies opvolgen en altijd op God vertrouwen. Met lege handen of volledig bevoorraad, vertrouw op God die voorziet. 

Maar hoe gaat dat dan? Vers 12: 

“De leerlingen gingen eropuit. Aan allen die zij ontmoetten, vertelden zij dat zij de zonde de rug moesten toekeren. Uit veel mensen verjoegen zij boze geesten. Zij zalfden veel zieken met olie en maakten hen gezond.”

Dus ze deden het! Ze hadden vertrouwen en God voorzag. Ze keerden terug naar Jezus om verslag uit te brengen, maar al vrij snel verzamelde zich een menigte, en in vers 31 zegt Hij tegen de leerlingen:

“Kom, we gaan naar een stille plaats, dan kunnen we een beetje uitrusten.”

Dit is een essentiële regel in de bediening: rust uit bij Jezus. Dus ze gaan naar een afgelegen plek, maar de menigte is daar reeds voor hun! Sorry jongens - deze keer geen rust. Vers 34:

“Toen Jezus uit de boot stapte, zag het op de oever zwart van de mensen die uit de dorpen en steden waren gekomen. Hij had met hen te doen,” 

Ik ben altijd verbaasd over Jezus’ capaciteit voor mededogen. Mededogen betekent “lijden met” - en dat is precies wat Jezus deed. Hij zag de behoeftes van de mensen en gaf er om. En Hij leerde de leerlingen er ook om te geven. 

Jezus gaf onderwijs en het werd laat. Veel mensen - afgelegen plek - en ze hebben voedsel nodig. De leerlingen stellen Jezus voor om ze allemaal weg te sturen. Dat is begrijpelijk. Vers 37:

“Maar Jezus antwoordde:  ‘Geven jullie hun maar te eten.’’” 

Let op. De leerlingen zien de nood, en Jezus zegt tegen hen om de mensen te voeden. Maar er is niet genoeg. Er is veel te weinig! En het is een afgelegen plek.

Maar weet je nog wat ze zojuist hebben geleerd: met lege handen of volledig bevoorraad, vertrouw op God die voorziet. Vers 38:

“‘Hoeveel brood hebben jullie?’ vroeg Hij. ‘Ga eens kijken.’ ‘We hebben vijf broden,’ zeiden ze, ‘en ook nog twee vissen.’”

Dat is brood en vis voor slechts enkelen, niet voor duizenden. Maar let goed op. Ze vertellen de mensen om te gaan zitten, en dan staat in vers 41: 

“Hij nam de vijf broden en de twee vissen, keek op naar de hemel en dankte God voor dit eten. Daarna brak Hij de broden in stukken. Zijn leerlingen moesten die uitdelen onder de mensen.”

Stop daar even, druk de pauzeknop in en kijk goed. Jezus dankte, brak de broden en gaf elke discipel - hoeveel? 

Ga even in hun schoenen staan en kijk in je handen - een half brood misschien, een beetje vis. Kijk omhoog - honderden mensen. Maar Jezus zegt ze te voeden, dus je voedt ze. Vers 42:

“Iedereen at tot hij genoeg had. Na de maaltijd werd het overschot opgehaald en in manden gedaan: dat waren twaalf manden vol! Er waren daar heel veel mensen, het aantal mannen alleen al bedroeg vijfduizend.”

Dat is geweldig. En het gebeurt nog steeds. Ik heb veel waargebeurde brood-en-vis-verhalen gehoord van mijn vrienden in de bediening. Hulpverlening bij de orkaanramp in het zuiden van de Vs, de armen voeden in Mexico en nog veel meer. Soms verschijnt er een vrachtwagen uit het niets. Soms gaat een kleine voorraad veel langer mee dan zou moeten. Echte wonderen - maar altijd te midden van een noodgeval. Altijd in de bediening van mededogen.

Let tijdens het lezen van Marcus 6 en 7 op de wonderen van Jezus. Is Hij aan het opscheppen of toont Hij mededogen? Onderwijst Hij de discipelen om wonderen te verrichten, of om te verzorgen en te helpen, zelfs wanneer de behoefte veel groter is dan ze kunnen bieden?

Lange tijd geleden heb ik geleerd dat ik alleen niet genoeg ben, maar dat bediening een oproep is tot iets groters dan onszelf, iets wat we niet alleen kunnen doen. 

Hoe zit het met jou? Heb jij alles wat nodig is om al deze mensen te helpen? Nee? Ik ook niet. Maar Jezus zei: “ga“, dus laten we gaan. Met lege handen of volledig bevoorraad, vertrouw op God… en doe mee aan de wedstrijd.

Voor bezinning & discussie:

• Wat denk jij dat Jezus de leerlingen leerde toen Hij hen zonder geld op pad stuurde? En van die keer dat Hij hen vertelde om 5.000 mensen te voeden zonder genoeg voedsel? Zijn die lessen vandaag van toepassing?
• Wat is jouw ervaring met het dienen van God en het helpen van anderen? Deel je verhaal.
• Als je iets voor God zou kunnen doen, wat zou het dan zijn?