Start hier | De eerste stappen met JezusVoorbeeld

Marcus 12-13 | Vanwege de liefde van God

Welkom terug allemaal. Vandaag richten we ons op twee onderwerpen die in groot contrast staan met elkaar: religieuze huichelarij en onvoorwaardelijke liefde. De ongelijkheid tussen die twee is vandaag de dag net zo groot als die altijd al geweest is. Huichelarij drijft ons in afkeer af van religie - terwijl de buitengewone liefde van God ons terugroept. Maar hoe verzoenen we zo'n kloof? 

Hier in het Evangelie van Marcus zien we dat deze kloof het verhaal al snel tot een hoogtepunt brengt. We hebben het verhaal van Jezus nu voor een week gevolgd, maar voor de discipelen zijn er drie jaar voorbijgegaan, en Marcus 12 leidt ons naar de laatste week van Jezus' leven. De omgeving is Jeruzalem, en een grote menigte is vanuit heel Israël bijeengekomen om het Pesachfeest te vieren.

Pesach is een religieus feest waar de Joden herdenken hoe God hen uit de slavernij en de dood redde door het bloed van een lam. Voorlopig is het genoeg om te weten dat de stad overvol is voor het feest en dat iedereen het over Jezus heeft. Maar de meningen over Jezus zijn erg verdeeld. Velen staan versteld van Zijn wonderen en leer, maar de religieuze leiders zijn woedend. Ze verachten Jezus' mededogen - ze kunnen Zijn liefde voor zondaren niet begrijpen. 

Hoe kan het dat sommige mensen zo toegewijd lijken aan God terwijl ze geen liefde hebben? Ze bestudeerden Gods wet maar snapten er helemaal niets van. Jezus noemde hen huichelaars, die God eerden met hun lippen terwijl hun harten niets van Hem moesten hebben (Marcus 7:6). Toen Jezus eerder die week arriveerde, zag Hij dat ze ook het Pesachfeest als een kans zagen om geld van mensen los te peuteren. 

Het conflict dat zich hier afspeelt laat een diepe kloof zien die we tot op de dag van vandaag in het christendom ervaren. Jezus beval ons om lief te hebben. Christenen moeten gekenmerkt zijn door liefde. Maar zo vaak kent men ons door veroordelende, meedogenloze huichelarij. We lijken op diegenen waar Jezus tegen sprak. Zo zou het niet mogen zijn.

Jezus legde keer op keer de hebzucht en arrogantie van de religieuze leiders bloot, en daarom zoeken ze nu een manier om Hem te doden. In hoofdstuk 12 dagen ze Jezus uit met een spervuur aan vragen. Ze trekken Jezus' autoriteit in twijfel en proberen Hem te laten struikelen over enkele listige vragen over Gods wet. De ironie in dit alles is dat deze mannen, die zo toegewijd waren aan de kleinste details van Gods wet, de kern van die wet misten. 

Er was echter één iemand die niet zoals de anderen was. Kijk maar naar vers 28: 

''Een bijbelgeleerde die stond te luisteren, hoorde hoe raak Jezus de Sadduceeën antwoordde. Hij kwam dichterbij en vroeg: ''Wat is het belangrijkste gebod?''''

Geweldige vraag. 

''Jezus antwoordde: ‘Dat is: “Luister Israël, de Here is onze God, de Here is één. Heb de Here, uw God, lief met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw verstand en met heel uw kracht''(Marcus 12:29-30).

Dus het belangrijkste gebod herinnert ons eraan dat de Here één is.De Bijbel nu leert ons dat de Vader God is, dat de Zoon God is en dat de Heilige Geest God is. Maar alle drie zijn verenigd als één Heer. En het gebod is om God lief te hebben met alles! Jezus gaat verder:

''En het gebod dat daarna komt, is dit: “Heb uw naaste net zo lief als uzelf.” Belangrijker geboden dan deze twee zijn er niet'' (Marcus 12:31).

Dus de wet wordt samengevat in liefde. Gods wil voor ons leven bestaat uit meer dan een boek vol regels. Het is liefde: heb God lief, heb anderen lief. Vers 32:

''De bijbelgeleerde zei: ‘Ja, Meester, het is waar wat U zegt…''

Wow. Tussen al deze huichelaars is er één man die een oprechte vraag stelt en het antwoord ter harte neemt. Hij laat nederigheid zien, en wanneer Jezus de wijsheid van deze man ziet, zegt Hij: ''U bent niet ver van het Koninkrijk van God.''

Let nou even op het verschil. De huichelaars spraken over de wet, maar hun harten waren ver verwijderd van God. Maar deze man kwam dichter bij Gods Koninkrijk toen hij begreep dat liefde de kern is van de wet. Heb God lief en heb anderen lief. 

De liefde waar Jezus ons toe oproept is revolutionair. Heb je naaste lief, heb zondaars lief, heb je vijanden lief. Heb onvoorwaardelijk lief - met ongelooflijke genade en overvloedige barmhartigheid. Onze grootste werken voor God zijn niets waard als we niet liefhebben (1 Korinthiërs 13:1-3).

En hier zien we een andere kant van het christendom. Mensen die niet oordelen, maar mededogen tonen. Die de meest verbazingwekkende daden van zelfopofferende liefde laten zien die je je voor kunt stellen - die zorgen voor de wees en de weduwe, voor de minst belangrijken en de gemarginaliseerden - ongeacht etniciteit, geloof, religie, geslacht, seksualiteit of wat dan ook. Ze vinden hun eigen leven niet belangrijk meer. Deze mensen verbazen me. Ze hebben gewoon… lief. 

Ik bid dat jij de zegen mag ervaren om enkele van deze mensen te mogen kennen. Ik bid nog meer dat wij zulke mensen zullen zijn. En waar in deze wereld kunnen wij dit soort liefde leren kennen? Blijf Jezus volgen, en we zullen het snel ontdekken. 

Voor bezinning & discussie

• Wat zijn volgens Jezus de twee meest belangrijke geboden? (v. 29-31). Waarom denk je dat deze twee zo belangrijk zijn?
• Ken jij mensen die zich richten op Gods wet maar de kern van Gods liefde missen? Hoe denk je dat dit komt? 
• Ken jij mensen die Gods onvoorwaardelijke liefde laten zien op reële en praktische manieren? Deel hun verhaal.