Overdenking van Paul Tripp over dagelijkse dankzeggingVoorbeeld

Toen ik de eigenschappen opschreef van ware liefde, "oprecht, nederig, vreugdevol en volhardend," werd mijn hart vervuld met het verdriet van veroordeling. Ik dacht: "Mijn liefde is vaak niet oprecht." Nee, ik bedoel "oprecht" niet als het tegenovergestelde van "nep". Ik denk hier niet aan hypocriete liefde zoals "Ik ga net doen alsof ik je liefheb terwijl het niet zo is". Oprecht betekent hier "recht" zoals het soort pijl die door een boogschutter met zorg uit zijn pijlkoker gehaald wordt. Hij wil een perfect rechte pijl zodat deze, als hij de boog verlaat, niet zal afbuigen in de verkeerde richting. Oprecht betekent hier standvastig, betrouwbaar en niet geneigd om een of andere liefdeloze richting uit te gaan. Helaas is mijn liefde nog steeds onstandvastig. Als iemand het niet met me eens is, als iemand mijn plan dwarsboomt, als ik onverwacht wordt gedwongen om te wachten of als iemand krijgt wat ik vind dat ikzelf verdien, is het heel verleidelijk voor me om op een minder liefhebbende manier te reageren.

Het tweede woord, nederig, verklaart waarom ik reageer zoals ik doe. Ik kom nog steeds nederigheid tekort. Ik neig er nog steeds naar mijn leven te laten draaien om mijn plan, mijn gevoelens, mijn verlangens en mijn verwachtingen. Ik kom nog steeds in de verleiding om een dag als "goed" te beoordelen naar de mate waarin ik tevreden gesteld ben, in plaats van de mate waarin ik God heb behaagd en liefdevol naar anderen ben geweest. Ik word nog steeds verleid om te leven alsof mijn leven mijn eigendom is en vergeet nog steeds dat ik gekocht en betaald ben. En dit alles zorgt ervoor dat liefde belastend is in plaats van vreugdevol, het derde omschrijvende woord. Het is echt waar dat wanneer je voor jezelf leeft, de roep om anderen lief te hebben altijd een last voor je is.

Het laatste woord wijst ons op de hoogste en moeilijkste standaard van liefde: volhardend. Liefde die niet trouw is, is liefde die niet veel waarde heeft. Liefde die met alle winden meewaait is in werkelijkheid geen liefde. Het is een wispelturige en kortstondige vertoning die meer kwaad doet dan goed. Daarom is Gods trouwe, eeuwige liefde zo'n grote en motiverende troost.

De vraag is nu: "Hoe kom ik in vredesnaam aan dit soort liefde?" Nou, je zult het niet krijgen door jezelf op te rapen en jezelf te vertellen dat je het beter zult doen. Als je beschikte over een dergelijke zelf-veranderende kracht, dan zou het kruis van Jezus niet nodig zijn geweest. De enige manier waarop ik kan ontsnappen aan de zelf-gerichte gebondenheid van mijn liefde voor mezelf en daadwerkelijk anderen kan gaan liefhebben, is doordat er vergevende, bevrijdende, versterkende en eeuwige liefde in mij wordt geplaatst. Hoe meer ik dankbaar ben voor die liefde, hoe meer ik vreugde zal vinden om het aan anderen te geven. Gods liefde, welwillend gegeven, voorziet in de enige hoop dat ik liefde in mijn hart kan hebben die ik ook vreugdevol kan geven.