राजाहरूले उद्धार गर्ने प्रयास गरे

परमेश्वरका जनहरू हामी जस्तै नै थिए,यो समानता लगभग डरलाग्दो छ। केहि समय सम्म न्यायकर्ताहरूले भूमिको निरीक्षण गरे पछि,परमेश्वरले एक अगमवक्तालाई ल्याउनुभयो जो परमेश्वरको आवाजसँग धेरै परिचित थिए। शमूएलले इस्राएलीहरूलाई स्वयम परमेश्वरबाट निर्देशन पाएर अगुवाई गरे। उनी एक मध्यस्थको रुपमा काम गर्थे र साँच्चै आफ्ना मानिसहरूको हेरचाह गर्थे। उनको अगुवाई जीवित परमेश्वरसँगको घनिष्ठ साझेदारीको परिणाम थियो,त्यसैले तपाईंले उनको निराशाको कल्पना गर्न सक्नुहुन्छ जब मानिसहरूले उनीहरूलाई अगुवाई गर्नको लागि अगमवक्ता नचाहिने निर्णय गरे। तिनीहरूले यसको सट्टामा राजा मागे। परिवर्तनको लागिखुलेर सोध्नु गलत होइन,तर यसको लागि सोध्नुको पछाडि हाम्रो उद्देश्य महत्त्वपूर्ण छ। मानिसहरूले भने कि तिनीहरू वरपरका राष्ट्रहरू जस्तै बन्न चाहन्छन् जसलाई राजाहरूले अगुवाई गर्छन्। तिनीहरूले बिर्सेका थिए कि तिनीहरूको अस्तित्वको मूलभूत आधार भनेको परमेश्वरले तिनीहरूलाई बाँकी राष्ट्रहरूबाट अलग गर्न चाहनुहुन्थ्यो। उहाँले तिनीहरूलाई आफ्नो लागि छान्नुभएको थियो। उहाँ तिनीहरूका लागि ईर्ष्यालु हुनुहुन्थ्यो र उहाँले तिनीहरूका लागि निर्धारित गरेको महान उद्देश्यहरूको लागि तिनीहरूलाई पवित्र गरिएको चाहनुहुन्थियो। तैपनि,जब तिनीहरूले यो माग गरे,उहाँले स्वीकार गर्नुभयो र शाऊललाई इस्राएलको राजाको रूपमा अभिषेक गर्नुभयो। शाऊल अविश्वासी साबित भए र परमेश्वरले अन्ततः दाऊदलाई ल्याउनुभयो जो आउने पुस्ताको लागि एक नमूना राजा हुनेछन।प्रत्येक राजाको लागि महत्वपूर्ण आवश्यकता थियो कि उनले परमेश्वरको वचनमा आधारित आफ्नो जीवन बिताउने,बुद्धिका साथ शासन गर्ने र धार्मिकता र न्यायको साथ व्यवहार गर्ने थियो। अपेक्षा गरे जस्तै,उत्कृष्ट राजाहरू पनि सिद्ध थिएनन्। शाही परिवार क्रमशः नैतिक रूपमा भ्रष्ट र अध्यात्मिक हुँदै गए,कि परमेश्वरले अन्ततः तिनीहरूलाई र तिनीहरूका मानिसहरूलाई शत्रु राष्ट्रहरूको हातमा सुम्पनुभयो जो निर्दयी र क्रूर थिए। सबैभन्दा खराब पक्ष यो थियो कि प्रतिज्ञा गरिएको भूमि अब आक्रमणकारीहरूले ओगटेको थियो र मानिसहरू विदेशी भूमिमा निर्वासित थिए। दुर्भाग्यवश,निर्वासनको समयमा शासन गर्ने राजाहरूले अन्धकारमा मौका छोपेर भाग्ने प्रयास गरेर आउने प्रलयबाट बच्ने प्रयास गरे तर उनीहरूलाई कैद गरियो र बन्दी बनाइयो।आफ्नो मानिसहरुलाई बचाउन चुनेको शासकहरूको अपर्याप्तताको यो कस्तो चित्र। यो स्पष्ट छ कि राजाहरूले आफ्नो राष्ट्रलाई परमेश्वर र तिनीहरूको परमेश्वर-निर्धारित गन्तव्यतर्फ डोऱ्याउन महत्त्वपूर्ण भूमिका खेल्छन्।

विचार:

हाम्रा अगुवाहरूको लागि प्रार्थना गर्नु सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण छ ताकि तिनीहरूले हामीलाई शक्ति र बुद्धिको साथ अगुवाई गर्न सकून्।