प्रेम एक व्यक्ति होSample

"प्रेमले आफ्‍नै कुरामा जिद्दी गर्दैन, झर्को मान्‍दैन, खराबीको हिसाब राख्‍दैन।" १ कोरिन्थी १३:५ NNRV

रिसाउनु भनेको माया नगर्ने लक्षण हो? वाह! परमेश्‍वरको प्रेम एक बलियो स्तर हो।

जलन हाम्रो शरीरको भाषामा देख्न सकिन्छ र हाम्रो मनोवृत्तिबाट निस्कन्छ, तर जलन हाम्रो शब्दहरूमा सबैभन्दा स्पष्ट हुन्छ। जलन एक ट्रिगर हो, रातो बत्ती अलार्मले हामीलाई हाम्रो कठोर शब्दहरूमा समात्नको लागि आत्माको आत्म-नियन्त्रणको शक्ति संलग्न गर्न बताउँछ। प्रेमले रिसलाई बेवास्ता गर्न रोज्छ।

अपमान एक बलियो भावना हो - एक जलन जुन गहिरो गएको हुन्छ र जरा समातेको हुन्छ। दुर्भाग्यवश, धेरैजसो अपमानहरू हाम्रो नजिकको सम्बन्धमा हुन्छन्। पीडादायी शब्दहरू भनिन्छ, कठोर कार्यहरू गरिन्छ, र अपमान तपाईले उठाउन र बोक्न छनौट गर्ने ढुङ्गा बन्छ, तपाईको हृदयमा चोट पुर्‍याउँछ र तपाईको सम्बन्धलाई हानि पुर्‍याउँछ।

हाम्रो दुखाइको मुहार सामान्यतया हुन्छ र त्यहीबाट हामी आफ्नो रिसलाई निर्देशित गर्छौँ। हामीलाई केहि ठोस चाहिन्छ, कसैलाई हामीले हाम्रो अपमान र निराशा तर्फ निर्देशित गर्न सकोस्। हामी हाम्रा अपमानहरूको सम्झनालाई पुन: सम्झिनछौँ र पीडाहरूमा डुब्ने गर्छौँ, यदि हामीले केहि फरक भन्न वा गर्न सक्छौँ कि भनेर सोच्दै। हामी एक गोलाकार विचार ढाँचामा फसेका छौँ जसले हामीलाई सधैँ अपमानको क्षणमा ल्याउँछ, जहाँ हाम्रो दिमाग र विचारहरू पहिले नै भइसकेका र परिवर्तन गर्न नसकिने चीजहरूसँग खपत हुन्छन्। हामी यसलाई बुझ्न सक्दैनौँ, त्यसैले हामी पीडाको माध्यमबाट तर्क गर्ने प्रयास गर्छौँ र न्यायको लागि हाम्रो बाटोको कल्पना गर्छौँ। तर तर्कले पीडा समाप्त हुँदैन। हाम्रो अपमानहरूगहिरो हुन्छ, प्रायः तीतोपनमा घेरिएको हुन्छ।

हाम्रो यस संसारमा तितोपन र आक्रोश व्याप्त छ। विचारहरू खुला बहसको ठाउँभन्दा पनि विभाजनको रेखा बनेका छन्। हामीले आफ्नो बाहेक अरू कुनै पनि दृष्टिकोणलाई सम्मान गर्ने क्षमता गुमाइसकेका छौँ।

हामी कसरी हाम्रा अपमानहरू त्याग्न सक्छौँ र हामीलाई चोट पुर्याउनेहरूलाई माया गर्न सक्छौँ?

अपमानबाट मुक्त हुने एउटै उपाय भनेको यसलाई प्रकाशमा ल्याएर, घटनालाई स्वीकार गरी नामकरण गर्नु हो। त्यसपछि ती भारी, कमजोर ढुङ्गाहरू उहाँमा तपाईंको विश्वासको कार्यको रूपमा परमेश्‍वरको हातमा छोडेर आफ्नो बोझ छोड्नुहोस्। याद गर्नुहोस्, उहाँ अन्धा हुनुहुन्न के भयो भनेर। न्याय उहाँको हातमा र उहाँको समय तालिकामा छ। परमेश्‍वरलाई तपाईको विगतका घाउहरूको पीडालाई उहाँको उपस्थितिमा निको पार्नु होस् भनेर भन्नुहोस्। आफ्नो पीडाको बदलामा उहाँको प्रेम प्राप्त गर्नुहोस्।

अपमानले बिछोड निम्त्याउँछ तर प्रेम एउटा पुल हो। प्रेमले येशूलाई आफ्नो विश्वासघातीसँग टेबलमा बासाएको छ। मायाले उसको खुट्टा धुनु भएको छ। (यूहन्ना १३)

रिसाउने र अपमानको क्षमा भनेको हामीले बारम्बार लागू गर्नुपर्ने अभ्यास हो किनभने साँचो क्षमा तुरुन्तै विरलै हुन्छ। तर प्रेम सधैँ यहाँ छ - परमेश्‍वर हामी संग हुनुहुन्छ।

तपाईको अपमानको मुहार दिमागमा आउँदा, आफैलाई सोध्नुहोस् कि परमेश्‍वरले तपाईको अपराधीलाई कसरी हेर्नुहुन्छ। एउटा सरल तर प्रभावकारी प्रश्न जसले मलाई चोट पुर्याउँदा मलाई मद्दत गरेको छ: के म त्यस व्यक्तिलाई प्रेमबाट अलग भएको अनन्त जीवन जिएको चाहन्छु? स्वोर्गमा तिनीहरूसँग आफूलाई कल्पना गर्दा मलाई दया देखाउन र मेरो हृदय परिवर्तन गर्न मद्दत गर्छ। पीडादायी सम्झनाहरू बाँकी छन्, तर तिनीहरूको अब ममाथि शक्ति छैन।

तपाईले प्रार्थना गर्दा पवित्र आत्मालाई तपाईको हृदय र दिमागमा निमन्त्रणा दिनुहोस्, "पिता, जसरी तपाईले तपाईलाई धोका दिनेहरूलाई क्षमा गर्नुभयो, तपाईलाई थुके, र तपाईलाई मृत्युमा पठाए, म तपाईलाई यस व्यक्तिलाई क्षमा गरिदिन अनुरोध गर्दछु। मलाई घाइते बनाएको छ। उनीहरूले मलाई यो पीडाको गहिराइ पनि थाहा नहुन सक्छ। कृपया मेरो हृदयमा भएको चोट र अपमानलाई निको पार्न ममा क्षमाको काम सुरु गर्नुहोस्। मेरो मनलाई नवीकरण गर्नुहोस् किनकि म मेरो पीडामा भन्दा तपाईमा ध्यान केन्द्रित गर्दछु। मेरो लागि तपाईको ठूलो मायाको लागि धन्यवाद।"

"चित्त दुखाइलाई ढाकछोप गर्नेले प्रेम बढ़ाउँछ..." हितोपदेश १७:९ NNRV