ख्रीष्टको पुनरुत्थानको लागि मुद्दानमूना

पुनरुत्थानको लागि थप प्रमाण

ख्रीष्टको पुनरुत्थानको पक्षमा भएका प्रमाणहरू केलाउँदा अक्सर उठ्ने एउटा प्रश्न यो हो, "ख्रीष्ट मरेकाहरूबाट बौरी उठ्नुभएको छ कि छैन भन्ने प्रश्नको जवाफ दिन के बाइबलबाहेक अरू कुनै प्रमाण वा तथ्यहरू छन्?" अथवा के हामीले यसलाई 'अन्धविश्वास' को विषय मात्र ठान्नुपर्छ? यस प्रश् नको जवाफ पाउन पावल इ. लिटलले विचार गर्नुपर्ने ऐतिहासिक प्रमाणका तीनवटा महत्त्वपूर्ण अंश प्रस्तुत गरेका छन् ।

पहिलो, ख्रीष्टियन मण्डलीको अस्तित्व हो। यसको उत्पत्ति प्यालेस्टाइनमा पत्ता लगाउन सकिन्छ जहाँ यो पहिलो शताब्दी (ईस्वी संवत् ३२) मा सुरु भएको थियो। यस बिन्दुमा विचार गर्नुपर्ने एउटा सान्दर्भिक प्रश्न हो, 'यसको अस्तित्वको कारण के थियो?’ यो ध्यान दिनु महत्त्वपूर्ण छ कि यी पहिलो शताब्दीका चेलाहरू जसलाई पहिलो पटक एन्टिओकमा ख्रीष्टियन भनिएको थियो (प्रेरित ११:२६ख) ले आफ्नो प्रचारको माध्यमबाट आफ्नो समयको संसारलाई उल्टो बनायो (प्रेरित ११:२०-२१)। पुनरुत्थान तिनीहरूको प्रचारको लागि मात्र होइन तर तिनीहरूको जीवनको पनि आधार थियो।अर्को शब्दमा भन्ने हो भने, मण्डली, त्यतिबेला र अहिले, जुन विश्वव्यापी दायरामा छ, केवल एउटा जगमा निर्भर छ अर्थात्, ख्रीष्टको पुनरुत्थान र अरू केही होइन।

दोस्रो, मसीही दिनको सत्यता छ। इस्वी संवत् ३२ देखि सुरु भएको इसाईधर्मावलम्बीको उपासनाको दिनका रूपमा आइतबारलाई मनाइँदै आएको छ । प्रथम शताब्दीतिर फर्केर हेर्ने हो भने, क्यालेन्डरमा आएको परिवर्तन ऐतिहासिक थियो।हप्ताको सातौं दिन, यहूदी विश्रामदिनबाट यहूदी पात्रोअनुसार पहिलो दिन अर्थात् आइतबारसम्म उपासनाको दिनमा यो परिवर्तन लाई प्रभाव पार्न केही प्रलयकारी घटना भएको हुनुपर्छ! येशू मरेकाहरूबाट बौरी उठ्नुभएको उत्सव मनाउन यो घटना घट्यो। प्रथम ईशाईहरु मूलतः यहूदीहरू थिए भन्ने कुरा हामीले बिर्सनु हुँदैन। तसर्थ, ख्रीष्टको पुनरुत्थानबाहेक अरू कसैले पनि यस परिवर्तनको अर्थ बुझ्न सक्दैन।

अन्तमा, नयाँ करार, ख्रीष्टियन पुस्तकको अस्तित्व।यसको पृष्ठहरूमा, यसमा स्वतन्त्र गवाहीहरू वा प्रत्यक्षदर्शीहरू छन्, जसले पुनरुत्थानको तथ्यको लेखाजोखा गर्दछ। तिनीहरूले आफ्नो गवाही र विश्वासको लागि यातना र शहादतको परीक्षाको सामना गर्नुपऱ्यो।ख्रीष्टको पुनरुत्थानबाहेक, यी चेलाहरूको प्रतिबद्धताको लेखाजोखा गर्ने योभन्दा राम्रो कारण अरू कुनै मलाई थाह छैन। ब्याटसेल ब्यारेट ब्याक्सटरले आफ्नो पुस्तकमा लेखेका छन्, 'आई बिलिभ नेम...' यस बुँदाको सारांशमा यसो भनिएको छ: "ख्रीष्टियन भएर तिनीहरूले गुमाउनुपर्ने सबै थोक पाएका थिए, सांसारिक महत्त्वको केही पनि थिएन। तैपनि, येशू नै परमेश्वरका ईश्वरीय पुत्र ख्रीष्ट हुनुहुन्छ भन्ने आफ्नो विश्वासपूरा गर्न तिनीहरूले अन्ततः आफ्नो जीवनको मूल्य चुकाउनुपऱ्यो ।”