मत्ती 18:21-25
मत्ती 18:21-25 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
तब उहाँकहाँ आएर पत्रुसले भने, “प्रभु, मेरो भाइले कति पल्ट मेरो विरुद्धमा अपराध गरे मैले त्यसलाई क्षमा गर्ने? के सात पल्टसम्म?” येशूले तिनलाई भन्नुभयो, “म तिमीलाई भन्दछु, सात पल्ट होइन, तर सत्तरी गुणा सात पल्ट। “यसैकारण स्वर्गको राज्य एउटा राजासँग तुलना गर्न सकिन्छ, जसले आफ्ना नोकरहरूसँग हिसाब लिने इच्छा गरे। जब तिनले हिसाब लिन लागे, दश हजार सुनका सिक्का ऋण लिने एक जना तिनीकहाँ ल्याइयो। तर त्यस मानिसले तिर्न नसक्दा त्यसका मालिकले त्यसलाई र त्यसका पत्नी र छोरा-छोरी र त्यसका सबै थोक बेची ऋण चुकाउने हुकुम दिए।
मत्ती 18:21-25 नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
तब पत्रुसले येशूकहाँ आएर सोधे, “प्रभु, मेरो भाइले मेरो विरुद्धमा पाप गर्दा मैले उसलाई कतिपल्ट क्षमा दिनू? के सातपल्ट?” येशूले जवाफ दिनुभयो, “म तिमीलाई भन्दछु, सातपल्ट होइन, तर सात गुणा सत्तरीपल्ट। “यसकारण स्वर्गको राज्य एउटा राजाजस्तो हो, जसले आफ्ना सेवकहरूबाट हिसाब लिने इच्छा गरे। तिनले जब त्यसो गर्न थाले, तब दश हजार झोला सुनका सिक्का ऋण लिएको मानिसलाई तिनीकहाँ ल्याइयो। उसले तिर्न नसकेको कारण त्यस मालिकले त्यो ऋण तिर्नको लागि त्यो मानिस, उसकी स्वास्नी अनि उसका बालबच्चाहरू र ऊसित भएका सबै थोक बेचियोस् भन्ने हुकुम दिए।
मत्ती 18:21-25 पवित्र बाइबल (NERV)
त्यसपछि पत्रुस येशूकहाँ आएर सोधे, “प्रभु मेरो भाइले मेरो विरोधमा घरिघरि गल्ती गर्दछ, तब मैले कति पटक सम्म उसलाई क्षमा गर्नु? के सातपल्ट सम्म?” येशूले जवाफ दिनूभयो, “म तिमीहरू सबैलाई भन्दछु, यदि उसले आफ्नो गल्ती गरिरह्यो भने पनि तिमीले सात गुणा सत्तरी पटकसम्म क्षमा दिनुपर्छ।” “यसकारण स्वर्गको राज्य एउटा राजा जस्तै हो जसले आफ्ना नोकरहरूबाट हिसाब मिलाउने निश्चय गर्यो। राजाले हिसाब मिलाउन शुरू गरे। उसको एउटा नोकर हजारौं चाँदीको सिक्काको ऋणी थियो। त्यो नोकर आफ्नो ऋण तिर्न असमर्थ थियो। राजाले उसलाई, उसकी पत्नी, उसका नानीहरू अनि उसित भएका सबै कुरा बेचेर ऋण चुकाउनलाई आदेश गरे।
मत्ती 18:21-25 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
पत्रुसले येशूलाई सोधे, “प्रभु, मेरो भाइले मेरो विरुद्धमा पाप गरिरह्यो भने मैले उसलाई कतिपल्टसम्म माफ दिनुपर्ने हो? सातपल्टसम्म?” येशूले जवाफ दिनुभयो, “सातपल्टसम्म मात्र होइन, तर सत्तरी गुणा सातपल्टसम्म! किनभने परमेश्वरको राज्य त एक जना राजाले आफ्ना नोकरको हिसाब-किताब लिएको जस्तै हुन्छ। ती राजाले आफ्नो हिसाब-किताब लिन लाग्दा दश हजार सुनका सिक्का ऋण लाने एक जना नोकर उनकहाँ ल्याइयो। तर त्यो मानिससँग ऋण तिर्न पुग्ने पैसा थिएन। यसकारण ती राजाले ‘त्यसलाई भएभरको जेथा, स्वास्नी, छोरा-छोरी र आफैंलाई समेत बेचेर ऋण चुक्ता गर’ भन्ने हुकुम दिए।