अय्यूब 39:1-30
अय्यूब 39:1-30 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
“घोरल कहिले बियाउँछ, के तैंले जान्दछस्? हरिणीको प्रसववेदनामा के तैंले हेरचाह गरेको छस्? तिनीहरूले पेटमा पाठा बोक्दा के तैंले तिनीहरूका महिना गन्दछस् र? अथवा तिनीहरूको बियाउँने बेला तैंले जान्दछस्? जब तिनीहरू बियाउँनलाई निहुरिन्छन्, र तिनीहरूले आफ्ना पाठा बियाउँछन्, तिनीहरूको प्रसववेदना सकिन्छ। तिनीहरूको पाठो बढ्छ र खुला जङ्गलमा हुर्किन्छ, बाहिर निस्कन्छ र कहिल्यै फेरि आउँदैन। “कसले वन-गधालाई छोड़िदियो? कसले उसको डोरी फुकाइदियो? जसको वासस्थान मैले निर्जन स्थानमा बनाइदिएको छु, खारको जग्गामा त्यसको वासस्थान बनाइदिएको छु। सहरको होहल्लामाथि त्यो हाँस्छ, र हप्काउनेको आवाजको वास्ता गर्दैन। त्यसले डाँड़ाहरूमा आफ्नो चरन बनाउँछ, र सबै हरिया घाँसहरू खोज्दछ। “के जङ्गली साँढ़ेले तेरो सेवा गर्न मान्छ? के त्यसले तेरो गोठमा रात बिताउँछ र? के तैंले त्यसलाई जुवामा नारेर खेतमा जोत्न सक्छस्? के त्यसले तेरा पछिल्तिरका उपत्यकालाई जोत्छ? के त्यसको महान् बलमाथि तैंले भरोसा गर्न सक्छस्? के तेरा ठूला कामहरू त्यसको भरमा छोड्न सक्छस्? खलाबाट तेरो अन्न ढुकुटीमा ल्याउनलाई त्यो फर्किआउँछ भनी के तैंले त्यसमाथि भरोसा गर्न सक्छस्? “शुतुरमुर्गका पखेटा हर्षोल्लासाथ चल्छ, तर सारसको प्वाँख र पखेटासित तिनीहरूको तुलना गर्न सकिँदैन। त्यसले आफ्ना फूलहरू बालुवाले तातो पारिदेओस् भनी भूइँमा नै छोड़िराख्छ। खुट्टाले ती कुल्चिदिन्छ, अथवा वन-पशुले कुल्चन्छ भनी, त्यसले केही वास्तै गर्दैन। आफ्नो परिश्रम खेर गएको वास्ता नगरी बच्चाहरूलाई आफ्नो होइनजस्तै गरी त्यसले निर्दयी व्यवहार गर्छ। किनभने परमेश्वरले त्यसलाई बुद्धिहीन तुल्याउनुभएको छ, र त्यसलाई अज्ञान अवस्थामा नै छोड़िदिनुभएको छ, तर पनि जब त्यो कुद्नका लागि पखेटा फिँजाउँछ। तब त्यसले घोड़ा र त्यसको सवारलाई हाँसोमा उड़ाइदिन्छ। “के तैंले घोड़ालाई त्यसको बल दिन्छस्? अथवा त्यसको घिच्रोलाई जगरले पहिर्याउँछस्? के तैंले त्यसलाई सलहझैँ उफ्रन लाउँछस्, जब त्यसको चर्को हिनहिनाइले डर फैलाउँछ? त्यसले आफ्नो टाप बजाउँदै र नाच्दै आफ्नो जोश देखाउँछ, त्यो आफ्नो पूरा बलले झिलम लाएका सेनामाथि जाइलाग्छ। त्यसले डरलाई तुच्छ ठान्छ, र भय के हो जान्दैन, र तरवारको सामु त्यो झुक्दैन। काँड़को ठोकर त्यसको छेउमा धर्ररर बज्छ र त्यहाँ भाला र तरवार चम्कन्छन्। उन्मत जोशसित त्यो कुदेर अगि बढ्छ, तुरही फुकेको आवाज बज्दा त्यो स्थिर बस्नसक्दैन। तुरही बजेको सुनेर त्यसले भन्छ, ‘आहा!’ र टाढ़ैबाट त्यसले सेनापतिको आवाज र लड़ाइँको ध्वनि थाहा पाउँछ? “के बाजलाई त्यसको पखेटा चलाउन र दक्षिण दिशातिर त्यसका पखेटा फैलाउन तेरो बुद्धिले सिकाएको हो? के गिद्धलाई माथि-माथि उड्न र आफ्नो गुँड़ अल्गो ठाउँमा बनाउन तैंले सिकाउँछस्? त्यो पहरामा वास गर्छ, र राती त्यही नै रहन्छ। त्यसको किल्ला भिरालो पहरा हो। टाढ़ा-टाढ़ा राम्ररी नियाली त्यहीँबाट त्यसले आफ्ना आहार खोज्दछ। त्यसका बचेराहरू रगत पिउँछन्, जहाँ लाश हुन्छ त्यहाँ त्यो अवश्य हुन्छ।”
अय्यूब 39:1-30 पवित्र बाइबल (NERV)
“अय्यूब, के तिमी जान्दछौ घोरलहरू कहिले जन्मन्छन्? के तिमीले नियालेको छौ कहिले मृगले आफ्नो बच्चा ब्याउँछ? के तिमी जान्दछौ कति महिनासम्म घोरलले र मृगले आफ्ना पेटमा बच्चाहरू बोकी हिँड्नु पर्छ? के तिमी जान्दछौ कति महिनामा तिनीहरूले ब्याउँछन्? जब तिनीहरूलाई प्रसव वेदना हुन्छ तिनीहरू निहुरिन्छ र बच्चा ब्याउँछन्। ती पाठाहरू खुल्ला मैदानमा खेल्दै हुर्किन्छन्। त्यसपछि तिनीहरूले आफ्ना आमाहरू छाड्दछन अनि कहिले फर्केर आउँदैनन्। “अय्यूब, कसले जङ्गली गधाहरूलाई छाडी दियो? कसले तिनीहरूका डोरीहरू खोली दियो अनि कसले तिनीहरूलाई स्वतन्त्र गरे? मैले ती जङ्गली गधाहरूलाई मरुभूमिमा घर भए झैं छोडिदिएँ। मैले तिनीहरूलाई बस्नको लागि नुन भएको ठाउँमा छोडिदिएँ। जङ्गली गधाहरू होहल्लालाई घीन गर्छ अनि कसैले पनि तिनीहरूलाई नियन्त्रण गर्न सक्तैन। जङ्गली गधाहरू पहाड पर्वत तिर बस्छन् त्यो तिनीहरूको चौउर नै हो जहाँ तिनीहरूले हरियो घाँस खोज्दछ। “अय्यूब, के जङ्गली साँढेले तिम्रो सेवा गर्न राजी हुन्छ? के त्यो तिम्रो अन्न भण्डार हेरचाह गर्न राती बस्छ? के एउटा जङ्गली साँढेले तिमीलाई गलामा डोरी बाँध्न दिन्छ ताकि तिमीले खेत जोत्न सक्छौ? एउटा जङ्गली साँढे अति बलियो हुन्छ। तर तिम्रो काम गराउँनलाई त्यसमाथि विश्वास गर्न सक्छौ? के खलाबाट धन उठाई ढुकुटीमा लान त्यो आउँछ भन्ने भरोसा गर्न सक्छौ? “शतुरमुर्गा उत्तेजित भई आफ्ना पखेंटाहरू फरफराउँछ तर शतुरमुर्गा उड्न सक्तैन। यसको पखेंटाहरू र प्वाँखहरू साँरसको जस्तो हुँदैन। शतुरमुर्गाले भूइँमा अण्डाहरू पार्दछ अनि बालुवामा न्यानो होस् भनि तिनीहरूलाई छोडिराख्छ। शतुरमूर्गले कोही त्यसको फुलहरूमाथि हिँड्छ अथवा कुनै पशु त्यसमाथि हिडेर फुटाई देला भनि कुनै पर्वाह नै गर्दैन। शतुरमूर्गले आफ्ना चल्लाहरूलाई आफ्नो होइन भने झैं त्याग्छे। त्यसले आफ्नो महत्वपूर्ण परिश्रमको कुनै पर्वाह नै गर्दिन। किनभने मैले शतुरमूर्गलाई बुद्धि दिइनँ। शतुरमुर्गा लठेप्रो हुन्छ अनि त्यसलाई त्यस्तै लाटो बनाइदिएँ। तर जब शतुरमूर्ग दगुर्नलाई उठ्छे, ऊ घोडा र घोड सवारलाई तुच्छ ठान्छ, किनभने ऊ कुनै पनि घोडा भन्दा छिटो दर्गुछ। “अय्यूब के तिमीले घोडालाई बल दियौ? के तिमीले त्यसको घाँटीमाथि रौंहरू राख्यौ? के तिमीले घोडालाई सलह जस्तो उफ्रेर टाढा जाने योग्य बनायौ? घोडा जोडले हिन्हिनाउँछ अनि मानिसहरूलाई त्रसित पार्दछन्। घोडा खुशी हुन्छ किनभने त्यो बलियो छ। त्यसले आफ्नो खुट्टाले मैदानमा खोर्सिन्छ र युद्धभूमि तर्फ चाँडो दर्गुछ। घोडाले डरको हाँसो उडाउँछ, त्यो डराउँदैन्। त्यो युद्धभूमिबाट चम्पट लाउँदैन। काँडको तरकस त्यसको छेउमा धर्रर आवाज गर्छ र त्यहाँ भाला र हतियारहरू घाममा टल्किन्छन्। घोडा एकदम उत्तेजित हुन्छ त्यो मैदानमा चाँडो दर्गुछ। जब त्यसले बिगुल बजेको सुन्दछ त्यो रोकिन सक्तैन। जब बिगुलको आवाज गुन्जिन्छ घोडा कराउँछ, छिटो-छिटो उसले टाडैबाट युद्ध सुँध्ने गर्छ। उसको कप्तानहरूले कराउँदै दिएको आदेशहरू अनि युद्धभूमिका अन्य सबै आवाजहरू सुन्दछ। “अय्यूब, के तिमीले बाजलाई पखेंटा फिंजाएर दक्षिणतर्फ उड्न सिकायौ? के तिमीले गिद्धलाई आकाश माथि उड्न सिकायौ। के तिमीले त्यसलाई उच्च पर्वतहरूमा त्यसको गुँड बनाउन सिकायौ? गिद्ध पर्वत र शिखरमा बस्दछ। चट्टान नै गिद्धको किल्ला हो। गिद्धले आफ्नो शिकार उच्च किल्लाबाट नियाल्दछ। गिद्धले एकदम टाढामा भएको शिकार देख्न सक्छ। जहाँ मरेका सिनुहरू हुन्छन त्यहाँ गिद्धहरू एकत्रित हुने गर्छन। अनि बच्चाहरूले रगत चुस्दछ।”
अय्यूब 39:1-30 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
पहाडका घोरलहरू कहिले जन्मन्छन्, के तँ जान्दछस्? के मुडुली मृगले बच्चा जन्माएकी तैँले देखेको छस्? तिनका पेटमा कति महिना बच्चाहरू रहन्छन् वा कहिले तिनीहरूको जन्मने बेला हुन्छ, के तँ जान्दछस्? तिनीहरू कहिले व्यथा लागेर निहुरन्छन् र आफ्ना बच्चा ब्याउँछन्, के तँ जान्दछस्? ती बच्चाहरू खुल्ला मैदानमा चर्छन् र बलिया हुन्छन्, बाहिर जान्छन् र फेरि फर्केर आउँदैनन्। जङ्गली गधाहरूलाई कसले आफू खुसी चर्न स्वतन्त्रता दियो? तिनीहरूको बासस्थान मैले उजाड-भूमिमा बनाइदिएको छु, तिनीहरूलाई नुनका बेसीहरूमा गौंडा-गौंडा बनाउन दिइएको छ। तिनीहरूले सहरका होहल्ला घृणा गर्दछन्, कसैको अधीनमा बसी खटाएको काम तिनीहरूले गर्दैनन्। तिनीहरूका चरनहरू डाँडाहरूमा छन्, त्यहाँ तिनीहरूले खानलाई हरियो घाँस खोज्दछन्। के जङ्गली गोरुले तेरो काम गर्ला? के त्यो तेरो गोठमा रात बिताउन राजी होला? के तैँले त्यसलाई डोरीले बाँधेर जमिन जोत्न वा तेरो बारीमा दाँदे तान्न लाउन सक्छस्? के तँ त्यसको मुढे बलमा भरोसा गर्न सक्छस्? के त्यसले तेरो निम्ति ठूलो परिश्रम गरिदेला र? के त्यसले तेरा फसल बटुलिदेलान् र तेरा अन्नबाली खलाबाट जम्मा गरिदेला? शुतुरमुर्गका पखेटा कति चाँडो-चाँडो चल्छन्। तर त्यो सारसजस्तो उड्न सक्दैन। त्यसले बालुवामा फुल पार्छ र त्यस बालुवाले फुलहरूलाई गरम राख्दछ। कसैका खुट्टाले ती फुललाई कुल्चिदिन्छ वा जङ्गली जन्तुले फुटाइदिन्छ भन्ने कुरोको त्यसले वास्ता राख्दैन। ती बच्चाहरू आफ्ना होइनन् जस्तै गरी त्यसले व्यवहार गर्दछ र आफ्नो परिश्रम खेर गएकोमा केही वास्ता गर्दैन। किनकि बुद्धि बाँड्दा मैले त्यसलाई मूर्ख बनाएर केही समझ दिइनँ। तर दगुर्दा त्यसले कुनै पनि घोडा वा घोड-चढीलाई लज्जित तुल्याउँछ। अय्यूब, के तैँले घोडाहरूलाई त्यति बलियो बनाएको होस्? अनि तिनीहरूलाई त्यस्तो सुन्दर जगर दिएको होस्? के तैँले नै तिनीहरूलाई सलहझैँ उफ्रन लाउँछस्? वा नाक बजाउँदै मानिसहरूलाई तर्साउन लाउँछस्? बेसीमा जोशसित त्यसले टाप बजार्दै भूइँ खोस्रन्छ र पूरा बल लाएर दुश्मनसित दौडेर लड्न गइहाल्छ। त्यसले डर मान्दैन, तरवार देखेर भाग्दैन। त्यसको माथि काँडको ठोक्रा थर्ररर गरेर बज्दछ, त्यहाँ भाला र बर्छा चम्कन्छन्। जोशले काम्दै त्यो दगुरेर अघि बढ्छ, तुरही बज्दा त्यो चुप लागेर बस्न सक्दैन। तुरहीको आवाज सुनेर त्यसले नाक बजाउँछ, टाढैबाट त्यसले लडाइँको गन्ध पाउँछ र कप्तानको आज्ञा सुन्दछ। बाजले पखेटा चाल्न र दक्षिण दिशातिर पखेटा फैलाएर उड्न तँबाट सिकेको हो? के चिलले माथि उडेर पहाडमाथि गुँड लाउन तेरो आज्ञा पर्खन्छ? अग्ला-अग्ला चट्टानमा त्यसले आफ्नो गुँड र चट्टानको तीखो चुचुरोमा आफ्नो गढी बनाउँछ। त्यहाँबाट टाढा-टाढासम्म नियालेर हेरी त्यसले आफ्नो शिकार खोज्दछ। सिनुका चारैपट्टि चिलहरू जम्मा हुन्छन् र त्यसका बचेराहरूले रगत चुस्छन्।