एक शब्बाथमा येशू अन्नका खेतहरूबाट भएर जाँदैहुनुहुन्थ्यो। उहाँका चेलाहरूले अन्नका केही बालाहरू टिपेर हातमा माड्दै खान लागे। तर केही फरिसीहरूले भने, “किन तिमीहरू शब्बाथमा उचित नहुने काम गरिरहेका छौ?”
येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “के तिमीहरूले यति पनि पढेका छैनौ, दावीदले आफू र आफ्ना साथीहरू भोकाएका बेला के गरेका थिए? तिनी परमेश्वरको भवनभित्र पसेर परमेश्वरलाई अर्पण गरिएका रोटीहरू खाए, जो व्यवस्थाअनुसार केवल पुजारीहरूले मात्र खान उचित थियो। तिनले त्यसबाट केही भाग आफ्ना साथीहरूलाई पनि दिए, जुन व्यवस्थाविरुद्ध थियो।” त्यसपछि येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “मानिसको पुत्र शब्बाथको प्रभु हो।”
अर्को शब्बाथमा उहाँ सभाघरमा जानुभयो र त्यहाँ शिक्षा दिँदैहुनुहुन्थ्यो। त्यहाँ एक जना दाहिने हात सुकेर नचल्ने भएको मानिस पनि थियो। फरिसीहरू र व्यवस्थाका शिक्षकहरूले येशूलाई दोष लगाउनको लागि निहुँ खोजिरहेका थिए। त्यसकारण कतै उहाँले शब्बाथमा पनि निको पार्ने काम गर्नुहुन्छ कि भनी चियो गरिरहेका थिए। तर तिनीहरूले के विचार गर्दैछन् भनी येशूले थाहा पाउनुभयो र हात सुकेको त्यस मानिसलाई भन्नुभयो, “उठ र सबैको सामु खडा होऊ।” अनि त्यो उठ्यो र खडा भयो।
त्यसपछि येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “म तिमीहरूलाई सोध्छु, शब्बाथमा के गर्नु उचित हुन्छ: असल गर्नु वा खराब गर्नु, जीवन बचाउनु कि नष्ट पार्नु?”
उहाँले चारैतिर ती सबैलाई हेर्दै त्यस मानिसलाई भन्नुभयो, “तिम्रो हात सीधा पार।” त्यसले त्यो सीधा पार्यो, र त्यसको हात पूर्ण रूपले निको भइहाल्यो। तर फरिसीहरू र व्यवस्थाका शिक्षकहरू भने रिसले चुर भए। अनि येशूलाई के गर्न सकिन्छ भनी आपसमा छलफल गर्न लागे।
एक दिन उहाँ प्रार्थना गर्न डाँडातिर जानुभयो र परमेश्वरलाई प्रार्थना चढाउँदै पूरै रात त्यहीँ बिताउनुभयो। बिहान भएपछि उहाँले आफ्ना चेलाहरूलाई आफूकहाँ बोलाउनुभयो र तिनीहरूबाट उहाँले बाह्र जनालाई छान्नुभयो। अनि तिनीहरूलाई प्रेरित नाम दिनुभयो। तिनीहरू यिनै हुन्:
सिमोन (जसलाई उहाँले पत्रुस भन्ने नाम दिनुभयो), तिनका भाइ अन्द्रियास,
याकोब,
यूहन्ना,
फिलिप,
बारथोलोमाइ,
मत्ती,
थोमा,
अल्फयसका छोरा याकोब,
सिमोन कनानी, जो उग्रपन्थी भनिन्थे,
याकोबका छोरा यहूदा,
र यहूदा इस्करियोत, जो विश्वासघाती बन्यो।
येशू तिनीहरूसँगै तल ओर्लनुभयो र समतल ठाउँमा उभिनुभयो। उहाँका चेलाहरूको एउटा ठूलो भीडका साथै समस्त यहूदिया प्रदेश, यरूशलेम, सीदोन र टायरका समुद्र तटवर्ती इलाकाबाट आएका धेरै मानिसहरू त्यहाँ थिए। तिनीहरू उहाँका वचन सुन्न र आ-आफ्ना रोगहरूबाट निको हुन त्यहाँ आएका थिए। अशुद्ध आत्माले सताइएकाहरू निको भए। सबै मानिसहरूले उहाँलाई छुने प्रयास गर्न लागे; किनकि उहाँबाट शक्ति निस्किरहेको र तिनीहरू सबैलाई निको पार्दैथियो।
आफ्ना चेलाहरूलाई हेरेर उहाँले भन्नुभयो:
“धन्य तिमी दीन हुनेहरू,
किनकि परमेश्वरको राज्य तिमीहरूकै हो।
धन्य तिमी अहिले भोकाउनेहरू,
किनकि तिमीहरू तृप्त हुनेछौ।
धन्य तिमी अहिले रुनेहरू,
किनकि तिमीहरू हाँस्नेछौ।
धन्य तिमीहरू,
जब मानिसहरूले तिमीहरूलाई मानिसको पुत्रलाई पछ्याएको कारण घृणा गर्छन्,
बहिष्कार र अपमान गर्छन्;
अनि दुष्ट ठानी तिमीहरूका नामलाई इन्कार गर्छन्।
“तब त्यस दिनमा रमाओ र आनन्दले उफ्र; किनकि स्वर्गमा तिमीहरूका लागि ठूलो प्रतिफल छ। किनकि तिनीहरूका पुर्खाहरूले अगमवक्ताहरूलाई पनि यस्तै नै व्यवहार गरेका थिए।
“तर धनीहरू हो, तिमीहरूलाई धिक्कार!
किनकि तिमीहरूले आफ्नो सुविधा पाइसकेका छौ।
अहिले राम्रोसँग अघाएकाहरू हो, तिमीहरूलाई धिक्कार!
किनकि तिमीहरू भोकमा पर्नेछौ।
अहिले हाँस्नेहरू हो, तिमीहरूलाई धिक्कार!
किनकि तिमीहरू शोक गर्नेछौ र रुनेछौ।
तिमीहरूलाई धिक्कार! जब सबै मानिसहरूले तिमीहरूलाई प्रशंसा गर्नेछन्;
किनकि तिनीहरूका पुर्खाहरूले झूटा अगमवक्ताहरूलाई यस्तै नै व्यवहार गरेका थिए।