रूथ 1:10-19

तर ती दुवै जना रुन लागे र रुँदै भने, “होइन, हामी तपाईंसित तपाईंका कुल-कुटुम्‍ब भएको ठाउँमा जानेछौं।” नाओमीले भनिन्, “होइन, छोरीहरू हो, तिमीहरू माइत फर्कनुपर्छ। तिमीहरू के भनेर मसँग आउन चाहन्‍छौ? तिमीहरूका लोग्‍ने बन्‍नलाई म अरू छोरा जन्‍माउन सक्‍नेछैनँ। घर फर्क। म बुढी भइसकेकी छु, म फेरि विवाह गर्न सक्‍दिनँ। त्‍यस्‍तो केही आशा हुँदो हो र आज राती नै विवाह गरेर छोरा जन्‍माउन सकें भने पनि तिनीहरू बढेर ठूला नहोउन्‍जेलसम्‍म तिमीहरू पर्खन सकौला र? अनि अरूसँग विवाह नगरी बस्‍न सकौला? होइन, छोरीहरू हो, त्‍यो हुनै नसक्‍ने कुरो हो। परमप्रभु, मेरो विरुद्धमा हुनुहुन्‍छ। मलाई तिमीहरूका निम्‍ति साह्रै अफसोस छ।” तिनीहरू फेरि रुन लागे। त्‍यसपछि ओर्पाले सासूलाई म्‍वाइँ खाई र आफ्‍नो घर फर्की। तर रूथले तिनलाई छोडिनन्। नाओमीले रूथलाई भनिन्, “हेर, तिम्री दिदी आफ्‍ना कुल-कुटुम्‍ब र देवी-देवताकहाँ फर्केर गई, तिमी पनि त्‍यसै गर।” तर रूथले उत्तर दिइन्, “तपाईंलाई छोड्‍न भनी मलाई कर नगर्नुहोस्। मलाई तपाईंसँगै जान दिनुहोस्। तपाईं जहाँ जानुहुनेछ र बस्‍नुहुनेछ, म त्‍यहीँ जानेछु र बस्‍नेछु। तपाईंका कुल-कुटुम्‍ब मेरा कुल-कुटुम्‍ब हुनेछन्, तपाईंको परमेश्‍वर मेरो परमेश्‍वर हुनुहुनेछ। तपाईं जहाँ मर्नुहुनेछ, म त्‍यहीँ मर्नेछु र त्‍यहीँ नै गाडिनेछु। मृत्‍युबाहेक अरू कुनै कुराले मलाई तपाईंबाट अलग पार्नेछैन, त्‍यसो भयो भने परमेश्‍वरको महासराप ममाथि परोस्।” रूथले आफूसँग जाने पक्‍का सङ्कल्‍प गरिसकेकी रहिछ भनी बुझेर नाओमीले अरू केही भनिनन्। ती दुई हिँडे र बेथलेहेम आइपुगे। तिनीहरू आइपुग्‍दा सारा सहरमा हलचल मच्‍चियो अनि त्‍यहाँका स्‍त्रीहरूले सोध्‍न लागे, “के साँच्‍चै यो नाओमी हो?”