रोमी 8:18-28

यस जीवनमा हामीले भोगेका दु:खहरूलाई हामीमा पछि देखा पर्ने सुख सम्‍मान्‌सँग तुलना गर्न सकिन्‍न। परमेश्‍वरले आफ्‍ना छोरा-छोरी देखाउनुहुने दिन सारा सृष्‍टिले ठूलो चाख मानेर पर्खिरहेको छ। किनभने सृष्‍टि नै काम नलाग्‍ने भएको थियो तर यसो भएको सृष्‍टिको आफ्‍नै इच्‍छाले थिएन। सृष्‍टिले आशा गरिरहोस् भनी परमेश्‍वरले नै यसो गर्नुभएको थियो। सृष्‍टि आफैंले पनि नाशको कैदबाट एक दिन छुटकारा पाएर परमेश्‍वरका छोरा-छोरीको महान् छुटकारामा सहभागी हुनेछ। अहिलेसम्‍म सुत्‍केरीलाई व्‍यथा लागेको झैँ पूरा सृष्‍टि दु:खले कनिरहेको छ। तर सृष्‍टि मात्र होइन, पवित्र आत्‍माले पछि ल्‍याउने सुख-सम्‍मान्‌को स्‍वाद पाउने हामी पनि परमेश्‍वरको बाटो हेरेर भित्र-भित्रै कष्‍टले कनिरहेका छौं किनभने उहाँले हामीलाई आफ्‍ना छोरा-छोरी बनाएर हाम्रो शरीरलाई नाश हुन नदिई बचाउनुहुन्‍छ र यसैलाई स्‍वर्गीय शरीर बनाउनुहुन्‍छ किनभने ठूलो आशाको लागि परमेश्‍वरले हामीलाई बचाउनुभयो अनि हामी त्‍यही आशामा बाँचिरहेका छौं। आशा भनेको हामीले कुनै चीजको लागि पर्खिरहनु हो। मानिसले पहिले नै पाइसकेको कुराको आशा राख्‍तैन। तर यदि हामीले नदेखेको कुराको आशा राख्‍छौं भने हामीले यसको लागि पर्खन्‍छौं। पवित्र आत्‍माले हामीलाई कमजोरी अवस्‍थामा सहायता गर्नुहुन्‍छ। कसरी प्रार्थना गर्नुपर्ने हो, हामीलाई थाहा नहुँदा पवित्र आत्‍मा आफैंले शब्‍दले भ्याउनै नसक्‍ने गहिरो सुस्केरामा हाम्रो लागि प्रार्थना गरिदिनुहुन्‍छ। मानिसको हृदय देख्‍नुहुने परमेश्‍वरले पवित्र आत्‍माको विचार के छ, जान्‍नुहुन्‍छ किनभने पवित्र आत्‍माले विश्‍वासीहरूको लागि परमेश्‍वरको इच्‍छाअनुसार उहाँसँग बिन्‍ती गरिदिनुहुन्‍छ। परमेश्‍वरलाई प्रेम गर्ने अनि उहाँले आफ्‍नो इच्‍छा पूरा गर्न छान्‍नुभएका प्रत्‍येक मानिसको निम्‍ति हरेक घटनाले उसको भलाइ नै गर्छ।