हितोपदेश 29:15-27

सुधारको हप्‍काइ र अनुशासनले केटा-केटीहरूलाई बुद्धि दिन्‍छ। छाडा छोडेको छोराले आफ्‍नी आमालाई लाजमा पार्छ। दुष्‍टहरूका हातमा अधिकार पर्दा अपराध बढ्दछ तर धर्मीहरूले एक दिन तिनीहरूको पतन देख्‍नेछन्। आफ्‍नो छोरालाई अनुशासनमा राख र त्‍यसले तिमीलाई शान्‍ति दिन्‍छ र तिम्रो मनमा आनन्‍द ल्‍याउँछ। परमेश्‍वरको अगुवाइबिनाको जाति व्‍यवस्‍थाबिनाको जाति हो तर परमेश्‍वरको व्‍यवस्‍था पालन गर्ने मानिस सुखी हुन्‍छ! कुराले मात्र नोकर सुधारिंदैन, त्‍यसले तिम्रो कुरा त बुझ्‍छ तर त्‍यसमा ध्‍यान दिँदैन। नसोची बोल्‍नेलाई भन्दा त निकम्‍मा मूर्खलाई धेरै आशा हुन्‍छ। नोकरलाई बालककालदेखि नै त्‍यसले मागेका हरेक थोक दिने गर्‍यौ भने कुनै दिन त्‍यसले तिम्रो सबै थोक लिनेछ। छिट्टै रिसाउने मानिसले धेरै झगडा ल्‍याउँदछ र धेरै पाप गर्दछ। अहङ्कारले मानिसलाई पतन गराउँछ तर नम्र मानिसले इज्‍जत पाउँदछ। चोरको साझेदार हुने आफ्‍नै ठूलो शत्रु हुन्‍छ। त्‍यसले अदालतमा साँचो भन्‍यो भने सजायँ पाउँदछ, साँचो बोलेन भने परमेश्‍वरको सराप पाउँदछ। आफूमाथि अरूको कस्‍तो विचार छ, त्‍यसमा ध्‍यान दिइरहनु खतराजनक छ तर परमप्रभुमा भरोसा राख्‍ने मानिस सुरक्षित रहन्‍छ। सबैले शासकको निगाह पाउन चाहन्‍छन् तर परमप्रमुले मात्र न्‍याय दिलाउनुहुन्‍छ। धर्मीले दुष्‍टलाई घृणा गर्दछ। अनि दुष्‍टले धर्मीलाई घृणा गर्दछ।