मत्ती 21:33-41

येशूले भन्‍नुभयो, “लौ अब तिमीहरू दृष्‍टान्‍तको रूपमा अर्को एउटा कथा सुन। एक समयमा एक जना जमिनदार थिए। उनले दाखबारी लगाए, चारैतिर बारे अनि दाख पेल्‍न कोल र बारी कुर्न छाप्रो बनाइदिए। उनले त्‍यो बारी मोहीहरूलाई जिम्‍मा दिएर आफूचाहिँ परदेशतिर लागे। दाखबारी थन्‍क्‍याउने बेला भएपछि उनले आफ्‍ना नोकरहरूलाई आफ्‍नो भागमा आउने दाख लिन मोहीहरूकहाँ पठाए। तर ती मोहीहरू मिलेर नोकरहरूमाथि जाइलागे, कसैलाई पिटे, कसैलाई ढुङ्गाले हाने अनि कसैलाई चाहिँ मारि नै दिए। फेरि जमिनदारले पहिलेका भन्दा धेरै नोकरहरू मोहीहरूकहाँ पठाए। तर तिनीहरूलाई पनि मोहीहरूले पहिलेकाहरूलाई जस्‍तै गरे। “आखिरमा जमिनदारले ‘मेरो छोरालाई त तिनीहरूले पक्‍कै नै आदर गर्नेछन्’ भन्‍ने ठानेर आफ्‍नै छोरालाई नै मोहीहरूकहाँ पठाए। तर ती मोहीहरूले छोरोचाहिँ लाई देख्‍नासाथ मतो गरेर भने, ‘लौ, त्‍यो त जमिनदारकै छोरो हो। आओ, हामी त्‍यसलाई मारौं र त्‍यसको सम्‍पत्ति आफ्‍नो पारौं।’ यसो भनेर तिनीहरूले उसलाई पक्रेर बारीबाट घोक्र्याउँदै बाहिर लगी मारे। “लौ भन, अब बारीका मालिकले आएर ती दुष्‍ट मोहीहरूलाई के गर्लान् त?” येशूले सोध्‍नुभयो। तिनीहरूले जवाफ दिए, “तिनी आफैं आएर ती दुष्‍ट मोहीहरूलाई मार्नेछन् अनि आफूले पाउनुपर्ने भाग ठीकसँग दिने मोहीहरूलाई त्‍यो बारी कमाउन दिनेछन्।”